ปรารถนาลุล่วงสู่ห้วงกัปป์
ที่ลาลับดับผ่านสังขารเสี้ยว
พร้อมวิญญาณหาญขอวนรอเทียว
เข้าเกาะเกี่ยวเกี้ยวกุ้มกุมหัวใจ
ให้สานสายใยรักสมัครมั่น
มิไหวหวั่นครั่นคร้ามท่ามสมัย
จะกี่กัปป์ผ่านวนจงดลใจ
สองหทัยหมายมั่นรังสรรค์ปอง
จึงร้อยกานท์ผ่านมาสัญญารัก
ด้วยสมัครรักนี้ไม่มีสอง
เพียงหนึ่งนางสองใจใคร่ครอบครอง
ขอสนองเสนอนั้นดังฝันที
แม้จะรอต่อไปในภพชาติ
ที่ปรามาสหมายองค์อนงค์ศรี
ด้วยปราโมชโปรดด้วยช่วยพาที
ที่พึงมีส่งซึ้งถึงนงคราญ
ดั่งเรือน้อยลอยคว้างท่ามสมุทร
พายุฉุดดึงดับลับสังขาร
ดิ่งสู่ห้วงเหวหุบสมุทรนาน
แต่รอกาลพานพื้นคืนดังใจ
นิทรารอขอตั้งยังดวงจิต
ให้สถิตแต่นงไม่สงสัย
จะมั่นคอยรอยรักภักดิ์อาลัย
สถิตในกาลกัปป์นับนิรันดร์ ฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
~*~ คลื่นอาวรณ์ ~*~
แม้จมลงห้วงสมุทรที่สุดลึก
ตกผลึกใต้ดานรอกาลผัน
ระลอกคลื่นตื่นคลั่งทั้งคืนวัน
คือรำพันพากย์พร้องละล่องริน
กี่ล้านลำคลื่นซบกรรทบหาด
ทุกรอยสาดวาดแฝงแรงถวิล
รายละลอกนานช้าคู่ฟ้าดิน
ไม่สุดสิ้นสิ่งหมายแม้วายปราณ
อณูรักแทรกตัวอยู่ทั่วทิศ
เรียงลิขิตวางลงแม้สงสาร
เวียนกี่รอบว่ายเวิ้งเถลิงวาร
ขอสมานเสมอหนึ่งที่พึงใจ
แม้มิอาจลุยฝ่าขอบฟ้ากว้าง
ทะเลขวางคั่นแดนสุดแคว้นไหน
อยู่ห่างหล้าฟ้าดิน ณ. ถิ่นใด
มิอาจขวางเยื่อใยที่ใจมี
**แม้จะรอต่อไปในภพชาติ
ที่ปรามาสหมายองค์อนงค์ศรี
ด้วยปราโมชโปรดด้วยช่วยพาที
ที่พึงมีส่งซึ้งถึงนงคราญ**
คำพี่ชายกล่าวย้ำจักจำมั่น
กี่รอบกาลเวียนผันกี่วันผ่าน
อุบัติกายกี่หนขอบนบาน
ให้พบพานพิศวาสทุกชาติไป
**ประพันธ์โดย คุณปุถุชน ฅนธรรมดา
วลีลักษณา
๗ มิถุนายน ๒๕๕๔
แม้จมลงห้วงสมุทรที่สุดลึก
ตกผลึกใต้ดานรอกาลผัน
ระลอกคลื่นตื่นคลั่งทั้งคืนวัน
คือรำพันพากย์พร้องละล่องริน
กี่ล้านลำคลื่นซบกรรทบหาด
ทุกรอยสาดวาดแฝงแรงถวิล
รายละลอกนานช้าคู่ฟ้าดิน
ไม่สุดสิ้นสิ่งหมายแม้วายปราณ
อณูรักแทรกตัวอยู่ทั่วทิศ
เรียงลิขิตวางลงแม้สงสาร
เวียนกี่รอบว่ายเวิ้งเถลิงวาร
ขอสมานเสมอหนึ่งที่พึงใจ
แม้มิอาจลุยฝ่าขอบฟ้ากว้าง
ทะเลขวางคั่นแดนสุดแคว้นไหน
อยู่ห่างหล้าฟ้าดิน ณ. ถิ่นใด
มิอาจขวางเยื่อใยที่ใจมี
**แม้จะรอต่อไปในภพชาติ
ที่ปรามาสหมายองค์อนงค์ศรี
ด้วยปราโมชโปรดด้วยช่วยพาที
ที่พึงมีส่งซึ้งถึงนงคราญ**
คำพี่ชายกล่าวย้ำจักจำมั่น
กี่รอบกาลเวียนผันกี่วันผ่าน
อุบัติกายกี่หนขอบนบาน
ให้พบพานพิศวาสทุกชาติไป
**ประพันธ์โดย คุณปุถุชน ฅนธรรมดา
วลีลักษณา
๗ มิถุนายน ๒๕๕๔