|
หัวข้อ: รอยร้าง บนทางเหงา เริ่มหัวข้อโดย: ดอกไม้สีหม่น ที่ 27 มกราคม 2008, 01:00:AM บนเส้นทางเส้นเก่าอันมืดมิด
มืดสนิทมีเพียงจันทร์ส่องไสว ดาวสว่างพร่างระยิบ พริบไกลไกล ทำให้ฉันเหงาจับใจ....ในราตรี ก็ไม่รู้..เหตุอันใด ทำใจข้า ให้สั่นพร่าหนาวเหน็บเจ็บเยี่ยงนี้ ทั้งที่เขาก็จากไป..นานนับปี เหตุอันใดความเหงานี้ยังค้างคา ใบหน้าเขายังตราตรึง...ในใจฉัน แววตานั้น..ที่เคยคุ้น บนท้องฟ้า ดาวกระพริบดั่งดวงเนตรเธอมองมา อยู่บนฟ้า...สบายดี หรือกระไร เราไม่อาจ..เจอกันอีก..แล้วที่รัก ฉันหนาวนัก..ขาดเธอ ยามอ่อนไหว ไม่มีคน เช็ดน้ำตา..ให้อุ่นใจ มีเพียงลมแทนเธอไซร้..ยามพัดมา emo_05 หัวข้อ: Re: รอยร้าง บนทางเหงา เริ่มหัวข้อโดย: nan ที่ 30 มกราคม 2008, 05:49:PM บนเส้นทางเส้นเก่าอันมืดมิด มืดสนิทมีเพียงจันทร์ส่องไสว ดาวสว่างพร่างระยิบ พริบไกลไกล ทำให้ฉันเหงาจับใจ....ในราตรี ก็ไม่รู้..เหตุอันใด ทำใจข้า ให้สั่นพร่าหนาวเหน็บเจ็บเยี่ยงนี้ ทั้งที่เขาก็จากไป..นานนับปี เหตุอันใดความเหงานี้ยังค้างคา ใบหน้าเขายังตราตรึง...ในใจฉัน แววตานั้น..ที่เคยคุ้น บนท้องฟ้า ดาวกระพริบดั่งดวงเนตรเธอมองมา อยู่บนฟ้า...สบายดี หรือกระไร เราไม่อาจ..เจอกันอีก..แล้วที่รัก ฉันหนาวนัก..ขาดเธอ ยามอ่อนไหว ไม่มีคน เช็ดน้ำตา..ให้อุ่นใจ มีเพียงลมแทนเธอไซร้..ยามพัดมา emo_05 บนเส้นทาง เส้นเก่า อันมืดมืด ขอเดินติด ข้างกาย ไม่ห่างหนี จะเป็นเพื่อน เธอใน ทุกทิวาราตรี จะโอบกอด เธออย่างนี้ ให้อุ่นใจ ขอสัญญาว่า จะไม่จาก เธอไปไหน จะอยู่ข้าง กายเธอให้ หายหนาว จะปลอบโยน ให้คนเหงา ได้ทุเลา จะขอเอา กายเราบัง ลมหนาว ให้เธอ ...................................................... emo_58 emo_58 emo_58 |