Re: ๐@ ~แสนเดียวดาย~ @๐

หลับตายิ้ม..พริ้มรับกับวาบหวาม
หลับตายาม..ทรามสงวนชื่นชวนหนุน
หลับตาพร้อมยอมรับ..กับละมุน
หลับอบอุ่นจริงจับ..กับละมัย

จะเดียวดาย..คล้ายลับระงับโกรธ
จะเดียวโดด..คล้ายยิ่งสิ่งสงสัย
มีคนคอยห่วงบ้าง...ต่างมีนัย
เกินกว่าใจจะห่าง...ต่างมีนาง

อารมณ์หวาน...ขานซึ้งรำพึงใฝ่
อารมณ์ไหว...ไม่มั่นหวั่นใดขวาง
เกินสรรหาคำสม...ชื่นชมวาง
ในทุกอย่างไร้ขม...ชื่นชมวัน

จึงซึ้งค่า...อารมณ์พรมชื่นฉ่ำ
จึงซึ้งคำ...พร่ำกลับรับสุขสันต์
จิตใจนางช่างละมุน...ครุ่นรำพัน
หนึ่งแจ่มจันทร์อบอุ่น...ครุ่นรำเพย

เกินเสกสรร...ปันคำนำสวยหรู
เกินเสกสู่...คู่ควรล้วนเฉลย
วจีงามทรามสงวน...ชวนชื่นเชย
วจีเปรยเผยรื่น...ชวนชื่นชม

เป็นน้องสาว...พราวกานท์สารสลวย
เป็นน้องสวย...ด้วยจิตมิตรสุขสม
ฉลาดคิดประดิษฐ์คำ....ฉ่ำพริ้มพรม
ดื่นนิยมอมยิ้ม...ฉ่ำพริ้มพราย.

"บ้านริมโขง"

..ขีด..คืน..ร้อย..เสียง..เรียง..รัก..

ในรำพึง หนึ่งยิ้ม พริ้มน้อมรับ
ในรำพัน ฝันกลับ ขับเช้าสาย
ขีด..บรรเลง เพลงพจน์ รสเคียงกาย
ขีด..เรียงราย ร้อยบท รสเคียงกัน

ในคำคม ชมคำ ย้ำเคียงใกล้
ในคำครวญ ชวนใจ ใฝ่สุขสันต์
คืน..ค่ำหนึ่ง ซึ้งน้อง จ้องดวงจันทร์
คืน..ค่ำนั้น น้องมอง จ้องดวงใจ

ในความเดี่ยว โดดเด่น เห็นความคิด
ในความดาย คล้ายจิต ลิขิตใส่
ร้อย..สัมพันธ์ มั่นวาง สร้างสรรค์ไกล
ร้อย..สำเนียง เสียงไซร้ สร้างสรรค์กานท์

ในคำกล ยลยิน ศิลป์แห่งศาสตร์
ในคำกลอน ย้อนวาด กระดาษสาส์น
เสียง..เศร้าสร้อย ถ้อยคำ จำจดจาร
เสียง..โศกหวาน วนล้ำ จำจดจินต์

ในความนี้ วจี ที่น้องกล่าว
ในความนัย น้องสาว ราวสุขศิลป์
เรียง..เฉกรัก ปักพ้น บนกวิน
เรียง..เช่นนก ผกผิน บนกวี

กลบท รสจัด กระหวัดร่าย
กลบาท วาดส่าย คล้ายสดศรี
รัก..ใดเอย เผยศิลป์ รินวาที
รัก..วจี จดจินต์ รินวาทะ

หทัยกาญจน์
๒๙ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
เคารพรัก

กลบทสร้อยสลับคู่สะคราญ