พระอภัย    เป่าปี่  อยู่ชายหาด
คลื่นซัดซาด   ชายฝั่ง   เป็นละลอก
เสียงภิรมย์    กลมกลืน   รื่นทำนอง
สำเนียงพ้อง     คล่องแก้วหู   ดูน่านอน

นางยักษี  โกรธพี่   ทำปี่หัก
เลยสลัก  เสียงปี่   เป็นอักษร
เปลี่ยนตัวโน๊ต   ปรับเสียง   มาเรียงกลอน
ให้เป็นท่อน    ปานปี่พาทย์   ที่บาดใจ
 
กลอนบาดลึก   ข้างใน   ผีเสื้อสมุทร
ล้มเข่าทรุด   ตับไต   ก็มอดไหม้
เมื่อได้อ่าน    ก็ร้อนเร้า    เป็นเถ่าไฟ
จะมีใคร   ทนคมดาบ   แห่งกาพย์กลอน

นางยักษ์ร้าย    ตายด้วย    มนต์กวี
ด้วยอักคี    วลี   ที่แรงร้อน
ซากถูกเผา    บนเตาเพลิง  เชิงตะกอน
หงายหลังนอน    ร้อนรน  บนท่อนฟืน



สละเวียน เกษียรใจ จากนางยักษ์
มาพบรัก    น้องเงือก   หน้าระรื่น
ใต้แสงจันทร์    ระห่ำ    ทุกค่ำคืน
มิอยากตื่น   จากตัก    ของน้องนาง
(พระอภัย)