...คนหนึ่งคนสับสนคล้ายหลงทาง
แสนอ้างว้างเดียวดายไร้ความหวัง
เดินบนซากวิมานที่ผุพัง
ไม่ถึงฝั่งฝันไกลให้ลำเค็ญ

ลิขิตฟ้าหรือชะตามากำหนด
อนาคตทางรักที่อยากเห็น
พังทะลายหายจากยากจะเป็น
มิวายเว้นว่างเปล่าพาเศร้าใจ

ฝันลอยไปแห่งใดที่ใหนหนอ
ใครจะพอชี้ทางมีบ้างไหม
แม้ทุกข์ท้อขอสู้สู่เส้นชัย
ไกลเพียงไรจะฝ่าชะตากรรม

จากอดีตปัจจุบันอันโหดร้าย
เพียงเงากายตามติดคิดเพ้อพร่ำ
ด้วยหัวใจมุ่งมั่นอย่างผู้นำ
จะเดินย่ำเหยียบย่างตามทางเดิน...


.............................................


......สองเท้าที่ก้าวเดิน

...จะเผชิญทุกผองภัย

...สองมือ..กับหนึ่งใจ

...ก็จะเป็นเช่น..คนเดิม


               


......บทประพันธ์ของ...คนขลุ่ยเขียน....