(อันตัวฉัน1)เขียนกลอนรักกลอนเศร้าไม่เข้าท่า
เพราะกลอนพาขึ้นเขินเนินไศล
หรือกลับกลอกออกมหาชลาลัย2
กู่ยังไงไม่กลับลับสายตา
จึงหม่นหมองครองโสดเกือบสนิท
มาจนหวิดหกสิบนับชันษา3
ปากไม่หวานรูปไม่หล่อละออตา
พ่อให้มาแค่นี้ดีเท่าไร
ก็ทนช้ำอ้ำอึ้งถึงเพียงนี้
แค่ยังมีพสุธาพออาศัย
ยัยเพิ้ง4หนึ่งกรายผ่านย่านหัวใจ
จึงรีบคว้าทันใดไว้กอดนอน
อ้างถึง
1คนอี่นไม่เกี่ยว
2ชลาลัย = ทะเล, แม่นํ้า (ชล + อาลย = ที่อยู่ของนํ้า)
3ชันษา = อายุ (ไม่ใช่ 'ปี' นะคร้าบ)
4ยัยเพิ้ง (จากพจนานุกรมฉบับ "ดิกตูเอง") = บุคคลอันเป็นที่รักและพึงเคารพ
2ชลาลัย = ทะเล, แม่นํ้า (ชล + อาลย = ที่อยู่ของนํ้า)
3ชันษา = อายุ (ไม่ใช่ 'ปี' นะคร้าบ)
4ยัยเพิ้ง (จากพจนานุกรมฉบับ "ดิกตูเอง") = บุคคลอันเป็นที่รักและพึงเคารพ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
