......เคียงภาพความฝันอัน.......ขาดวิ่น
...อวลด้วยกลิ่น..ดอกรัก....โรยจากโหยหา
...เป็นเพียงเงาหม่นมิงามท่าม..น้ำตา
...กับคำว่า....เลือนลบ.........จบ.....เรื่อง"เรา"
อนึ่งเยื่อเนื้อไผ่ในเยื่อห่ม
ที่กรองบ่มงามใดยังไม่เท่า
เยื้อกระดาษจากไผ่ใส่แลเงา
ก็คงเฉา จากไผ่ถ้าไร้ "รัก"
รการตติ