.jpg)
และมีใครในโลกนี้ที่ไม่เหงา
จะนั่งเฉาจนดึกดื่นพาคลื่นเหียน
ตราบอาทิตย์พระจันทร์นั้นหมุนเวียน
ก็ต้องเรียนรู้จักอย่าหนักใจ
แท้ความเหงาคือเพื่อนเตือนให้เห็น
โลกนี้เป็นโรงละครสอนเอาไว้
ยามหัวเราะระรื่นชื่นฤทัย
ยามร่ำไห้ระทมตรมคนเดียว
เมื่อความเหงาเข้าคลุมสุมดวงจิต
เกิดความคิดวกวนจนหวาดเสียว
บางครั้งท้อต่อชีวิตคิดสั้นเชียว
อีกประเดี๋ยวก็อยากอยู่เป็นผู้คน
อยากให้คิดว่าเหงาเขาคือเพื่อน
มาย้ำเตือนชั่วดีมีทุกหน
เป็นกฎเกณฑ์แห่งกรรมต้องจำนน
ถ้าหลุดพ้นความเหงาหายเศร้าเอย
จะนั่งเฉาจนดึกดื่นพาคลื่นเหียน
ตราบอาทิตย์พระจันทร์นั้นหมุนเวียน
ก็ต้องเรียนรู้จักอย่าหนักใจ
แท้ความเหงาคือเพื่อนเตือนให้เห็น
โลกนี้เป็นโรงละครสอนเอาไว้
ยามหัวเราะระรื่นชื่นฤทัย
ยามร่ำไห้ระทมตรมคนเดียว
เมื่อความเหงาเข้าคลุมสุมดวงจิต
เกิดความคิดวกวนจนหวาดเสียว
บางครั้งท้อต่อชีวิตคิดสั้นเชียว
อีกประเดี๋ยวก็อยากอยู่เป็นผู้คน
อยากให้คิดว่าเหงาเขาคือเพื่อน
มาย้ำเตือนชั่วดีมีทุกหน
เป็นกฎเกณฑ์แห่งกรรมต้องจำนน
ถ้าหลุดพ้นความเหงาหายเศร้าเอย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
