ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

<a href="http://www.youtube.com/v/SLkWtFbZ0ys&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/SLkWtFbZ0ys&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

    ๐Facebook๐

๐เฟซบุ๊ค คือ สื่อกลางระหว่างมิตร
อาจแผลงฤทธิ์ศรรักมาปักอก
ใช้ความรวยหน้าตาคุยสาธก
อีกหยิบยกธุรกิจประชิดไป

๐เป็นเครือข่ายสายใยกว้างไกลยิ่ง
มีทั้งสิ่งทรงคุณค่ายุคสมัย
มีทั้งสิ่งอัปยศรันทดใจ
สื่อออนไลน์ก่ายกองดาบสองคม

๐ในบางครั้งยั้งคิดสักนิดหนึ่ง
คำหวานซึ้งอาจมียาพิษผสม
เรียนจบสูงยังโชว์ความโง่งม
ทุกข์ระทมอุราอยู่หน้าคอมพ์

๐หากไม่รู้เท่าทันในหรรษา
อาจต้องพบโศกาน้ำตาย้อม
ประจานกันหน้าเฟซบุ๊คเกลียดสุกงอม
เรื่องฉาวพร้อมกระจายอย่างง่ายนัก

๐เฟซบุ๊ค คือ สื่อกลางระหว่างมิตร
อาจแผลงฤทธิ์ไฟนรกตอนอกหัก
เธอ-ฉันต่างคิดไกลมั่นในรัก
ท้ายประจักษ์มีครอบครัวมาพัวพัน!ฯ

                             อริญชย์
                         ๑๔/๔/๒๕๕๕




ปล.บทกลอนแต่งเป็นกลางๆ  ไม่มีเจตนาว่าร้ายใครทั้งสิ้น กรุณาอย่าตีความเป็นอย่างอื่นไปเกินกว่าความปรารถนาดี

[panthong.kh]

สื่อออนไลน์ ของฉัน กลั่นจากจิต
ทุกคำพูด ล้วนคิด พินิจนั่น
คิดทบทวน ถ้วนถี่ วลีนั้น
ไม่เสกสรรค์ ปั้นแต่ง แหล่งอบาย

เชื่อถือได้ ทั้งหมด ทดลองได้
เขียนจากใจ ใฝ่ดี มีความหมาย
แม้บางครั้ง อาจเขียน เกรียนมากมาย
แต่ไม่เคย มุ่งร้าย ต่อผู้ใด

แม้ใครอ่าน ผ่านมา พิจารณาหน่อย
อย่ามัวพลอย ติด่า ว่าได้ไหม
สำนวนอาจ ไม่หวาน ซ่านฤทัย
เขียนจากใจ ใสซื่อ ถือความจริง

เขียนผ่านโลก ออนไลน์ คล้ายนานแล้ว
มีเพื่อนพ้อง เข้าแถว แววว่าหนิง
ตอบโต้บ้าง ถ้าช้า อย่าติติง
แลเป็นหญิง แนวมั่น มิหวั่นใด
พันทอง

[พิมพ์วาส]

..Facebook..
http://www.youtube.com/watch?v=TzBPHECj9vE (External Embedding Disabled)
(ขอขอบคุณเนื้อเพลงจาก Internet และวีดีโอจาก Youtube ค่ะ)

เนื้อเพลง เฟสบุ๊ค - สวีทนุช

เห็นคนเล่น เฟสบุ๊ค ให้ฉุกคิด
มันจะติด อะไร กันนักหนา
ว่างไม่ได้ ต้องเปิดดู ว่าใครมา
เม้นท์อะไร บ้างหว่า ในหน้าเรา

เพื่อนคนนี้ เพื่อนคนโน้น เพื่อนคนนั้น
วันทั้งวัน เม้นท์กันได้ ไม่มีเหงา
ถึงอยู่ไกล แค่ไหน ไม่บรรเทา
เพราะโลกเรา มันไร้ ซึ่งพรมแดน

ตอนกลางวัน เม้นท์กัน เพราะมันว่าง
เวลางาน ก็ช่าง คิดวางแผน
อยากจะแซว อยากจะด่า หรือหาแฟน
สมองแล่น แต่เรื่องงาน ช่างมันไป

พวกนอนดึก ชอบมาคึก ตอนเราหลับ
กี่ฉบับ เราเม้นท์กัน ก็อ่านไหว
แต่พอเป็น เรื่องงาน พลันอ่อนใจ
ทำไมไม่ เหมือนเฟสบุ๊ค สนุกจัง

ตอนรุ่งเช้า เราตื่นเต้น ต้องรีบอ่าน
ไปทำงาน พอเจ้านาย เดินคล้อยหลัง
เปิดไอโฟน ทันใด ใจภวังค์
เพื่อนตอบเรา หรือยัง ที่เม้นท์ไป

ไอ้ฟาร์มวิลล์ นี่อีกอย่าง มันช่างเล่น
มันจะเป็น บ้ากัน ไปถึงไหน
เลี้ยงไอ้นี่ ปลูกไอ้นั่น มันสะใจ
เลี้ยงจริงๆ ทำได้ไหม ใคร่ถามดู

ทีลูกเต้า ปล่อยวาง ช่างมันเถิด
อยู่ตามมี ตามเกิด นะหนูหนู
พ่อกับแม่ ไม่ว่าง ต้องนั่งดู
ที่เลี้ยงอยู่ ในฟาร์มวิลล์ ต้องระวัง

ดูรูปถ่าย แต่ละคน ช่างหล่อสวย
ไอ้ที่ถ่าย แล้วเฮงซวย อย่าได้หวัง
ว่าจะโพสต์ เอาไว้ ให้คนชัง
สวยกันจริง หล่อกันจัง อย่างดารา
เห็นรูปถ่าย ในอดีต แล้วคิดถึง
เพื่อนเพื่อนซึ่ง จากกัน นานนักหนา
จึงร่ายกลอน แซวกัน มันอุรา
ไว้เจอหน้า จะหอมแก้ม ซักสองที

[ไร้นวล^^]

เฟสบุคคงสนุกโม้    ชีวิต
ทุกอย่างที่ทำคิด    กู่ก้อง
เคยถามสักเพียงนิด หรือไม่
ว่าเพื่อนพ้องร่ำร้อง  อยากได้ยินหรือ

เฝ้าถือกล้องถ่ายอ้าง    ตลอดวัน
จะถ่ายอะไรกัน         ทุกเสี้ยว
กริยาทุกสิ่งอัน         อยากอวด
อ้าปากค้างจนเบี้ยว   ถ่ายแล้วจึงกลืน

หวังคนตื่นภาพนั้น     หรือไร
ดูรูปแล้วกดไลค์    กี่ครั้ง
รูปเป็นหมื่นแล้วใคร     ดูหมด
ดึกดื่นบ่หยุดยั้ง       โพสต์เพ้อจนเอือม

ยามเสื่อมสุขทุกข์ร้อน   ตอนโศก
อยากบอกคนทั้งโลก      รับรู้
ยิ่งอกหักยิ่งโบก         มือกวัก
แล้วถ่ายรูปหน้าบู้        อวดอ้างระทม

ยามสุขสมกล่าวย้ำ     จนเกิน
จะสนุกจะเพลิดเพลิน  พร่ำเพ้อ
คลับคล้ายว่าใครเมิน   อดสุข   ด้วยนา
สำลักสุขจนเฟ้อ       ป่วงปลื้มจนเหลิง

เริงร่าจริงปล่อยทิ้ง     เฟสบุค   บ้างนา
อยู่นอกจอแสนสนุก    กว่านี้
อย่ามัวแต่เฝ้าขลุก    จอแคบ
ชีวิตจริงบู้บี้        จ่อจ้อแต่คอมฯ



(ไม่รวมการจ้อในบ้านกลอนไทยนะครับ อิอิอิ อันนี้วรรณศิลป์ชั้นสูง ต่างจากเฟสบุค)

[บ้านริมโขง]

หนึ่งสังคมออนไลน์คนใช้สื่อ
เป็นเครื่องมือของตนบนวิถี
ผู้คิดค้นจับวิสัยจากไมตรี
ล้วนมากมีที่โอ่อ้างอย่างปุถุชน

ทุกอย่างมีที่เรา-เขามีไหม
หน้าผ่องใสใครเห็นเป็นต้องสน
เรื่องเม้าท์แตกแยกประเด็นเหมือนเล่นกล
ใครบางคนล้นไหมในอาการ

ต่างเข็นกันออกอ้างเขาวางให้
เป็นกระจอกรังใหญ่ให้สนาน
จึงหลากเรื่องมากรสกดประจาน
ตามสันดานขานขับรับนิยม

จึงควรมองสองด้านการรับรู้
มองจากหมู่ผู้เล่นเป็นสุขสม
มองจากคนอื่นใดไม่ชื่นชม
ในสังคมต้องยอมรับ..กับเปลี่ยนแปลง.

"บ้านริมโขง"