โอ้ต่อมีพิษใครคิดร้าย
ซึ่งหมายราวีต่อยมิยั้ง
แม้เพียงกร้ำกรายไม่ระวัง
รุกล้ำใกล้เขตุรัง..อาจถึงตาย

เหมือนคนชื่อต่อพอปากว่า
ชวนสรวลเสเฮฮาก็ทำเบื่อหน่าย
คืนกลับศัพท์ปากเหลือมากมาย
ได้ทั้งวัวทั้งควาย..เอาไว้ไถนา

ถึงนาพี่น้อยพอคล้อยค่ำ
สุรีย์ลอยลดต่ำจับขอบฟ้า
เสียงไก่ขันก้องตามท้องนา
ส่งภาษา..ณ ทุ่งดงดอน

มะเขือเทศได้ปุ๋ยงามตามแปลงปลูก
บ้างออกลูกสุกผลแดงแกมผลอ่อน
อีกอาชีพหลังทำนาในหน้าร้อน
เพื่อส่งป้อน..เมล็ดไปขยายพันธ์

เหล่าบรรดาชาวนาใกล้หนองน้ำ
จึงต่างแต่ตั้งหน้าทำงานขยัน
ทั่งทุ่งแห่งนี้ในปัจจุบัน
จึงไม่เงียบงัน..เหมือนก่อนนี้เคยเป็น

เที่ยวทั่วทุ่งไพรจนใกล้ค่ำ
ทุกถ้อยคำเขียนไว้ตามได้เห็น
เป็นนิราศเรื่อยไปไร้ประเด็น
ซึ่งจะเป็นหัวข้ออันสำคัญ