.jpg)
เจ้าห่างหายตัวไปไม่หวนกลับ
เจ้าลาลับตัวไกลไปไหนหนอ
เจ้าทิ้งลูกทั้งสามคนเฝ้าทนรอ
เจ้าลืมพ่อให้เจ็บช้ำยืนรำพัน
ยามค่ำคืนยืนคอยเจ้าริมเขาเขิน
นั่งบนเนินลานสวนยางตามทางฝัน
เคยกอดน้องประคองนางนวลน้องนั้น
เจ้าแจ่มจันทร์โฉมตรูตามชู้ไป
ข่าวเขาทิ้งให้น้องตรมระทมทุกข์
ไร้ความสุขอกกลัดหนองยืนร้องไห้
ขอเพียงน้องหวนกลับมาเถิดยาใจ
พี่จะไม่โกรธแค้นสักนิดเดียว
กลับมาเลี้ยงดูลูกน้อยกลอยสวาท
ร้องเรียกหานุชนาถมาแลเหลียว
ลืมความคิดซึ่งผิดพลั้ังไปเลยเชียว
พี่ขอเยียวยาใจ..ให้เหมือนเดิม.
ริน ดอนบูรพา
๖ มิ.ย. ๕๖
เจ้าลาลับตัวไกลไปไหนหนอ
เจ้าทิ้งลูกทั้งสามคนเฝ้าทนรอ
เจ้าลืมพ่อให้เจ็บช้ำยืนรำพัน
ยามค่ำคืนยืนคอยเจ้าริมเขาเขิน
นั่งบนเนินลานสวนยางตามทางฝัน
เคยกอดน้องประคองนางนวลน้องนั้น
เจ้าแจ่มจันทร์โฉมตรูตามชู้ไป
ข่าวเขาทิ้งให้น้องตรมระทมทุกข์
ไร้ความสุขอกกลัดหนองยืนร้องไห้
ขอเพียงน้องหวนกลับมาเถิดยาใจ
พี่จะไม่โกรธแค้นสักนิดเดียว
กลับมาเลี้ยงดูลูกน้อยกลอยสวาท
ร้องเรียกหานุชนาถมาแลเหลียว
ลืมความคิดซึ่งผิดพลั้ังไปเลยเชียว
พี่ขอเยียวยาใจ..ให้เหมือนเดิม.
ริน ดอนบูรพา
๖ มิ.ย. ๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
