.jpg)
ฟังสาวพร่ำรำพันฉันเหนื่อยหน่าย
คนเคียงกายมากอยู่มิรู้เหงา
อุ่นไอนางสร้างสุขทุกข์บางเบา
ตั้งแต่เช้ายันมืดมิจืดจาง
ถึงลมพัดซัดผิวผ้าปลิวว่อน
มีบังอรแนบชิดติดไม่ห่าง
คนโน้นกอดคนนี้เกยเชยแม่นาง
โลกนี้ช่างแช่มชื่นทุกคืนวัน
ก็พอมีที่ทางว่างอยู่นิด
ถ้าอยากชิดเชิญครับจะรับขวัญ
ทั้งหนาวเหงาเศร้าคลายอย่าอายกัน
เธอกับฉันและสาวน้อยอีกร้อยคน
---กังวาน---
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
