หยิบเอาดินมาปั้นกระทั้นกระแทก
ทุบให้แยกแตกยุ่ยตะลุยล่ม
ทั้งเหยียบย่ำ,ตำ,เข่นให้เป็นตม
จนเกลียวกลมข่มค้ำด้วยน้ำ,มือ
ทั้งนวดเฟ้นเย็นค่ำกระหน่ำหนัก
เอาใส่หลักปักลงให้ตรงสื่อ
ขึ้นรูปตามใจนึกเฝ้าฝึกปรือ
ให้เลื่องลือปั้นดินด้วยศิลป์งาม
ตามกระบวนการผลิตให้ติดตลาด
สร้างวิกฤติเป็นโอกาสผงาดท่าม
ลงลวดลายสายสีรุจีวาม
ผลิตถ้วยชามเบญจรงค์อย่างคงทน
คิดอยากทำอะไรทำได้หมด
ดวงจิตจดจ่ออยู่มิรู้บ่น
จากดินหนึ่งก้อนน้อยประดอยดล
ให้ยินยลทั่วหล้า...มาจากดิน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
