ด้วยใจภักดิ์รักน้องจึงต้องเอิ้น
เพราะล้นเกินหัวใจที่ใฝ่หวัง
ด้วยรักน้องมากไปกลัวใจพัง
จึงร้องสั่งน้องนาง..อย่ารางเลือน
ด้วยนานครั้งพบเจอจึงเพ้อพร่ำ
ฝากถ้อยคำรำพันในวันเคลื่อน
ต้องจำพรากจากน้องอยากร้องเตือน
นับวันเดือนดูดาว..กลัวสาวเมิน
ส่งหัวใจไปหาแก้วตาพี่
มอบฤดียามไกลฝากใจเอิ้น
อย่าลืมเน้อเนื้อทองอย่ามองเพลิน
ขอชวนเชิญคนดี..ฮักพี่ชาย
ไม่หลอกลวงให้หลงพะวงหา
รักแก้วตาผูกพันดั่งจันทร์ฉาย
รักดวงดาวพราวเพรียงที่เรียงราย
แม้อยู่ปลายฟ้าคราม..จะตามฮัก
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
