Re: ๐@ ~ รำพึงพากย์ ~ @๐

บทสังวรก่อนลามากำหนด
ทุกบาทบทบีบคั่นฝันสลาย
วรรควนเวียนเขียนขีดกรีดเนื้อ,กาย
เลือด,จิต,เปลี่ยวเดียวดายคล้ายดั่งกรรม

โลกหมุนเวียนเปลี่ยนไปไม่สิ้นสุด
โธ่! มนุษย์มนาอย่าถลำ
สิ่งใดเกิดเลิศล้นพ้นพระธรรม
ล้วนสิ่งนั้นมั่นจำย้ำไม่มี

รู้ดีชั่วตัวตนค้นให้พบ
สร้างสติผลิสงบกลบวิถี
ความประมาทพลาดพลั้งยังตายดี
แต่สิ่งนี้นั้นหรือคือสิ่งใด

ความสันสนปนสุขทุกข์ขื่นขม
จิตระทมทาบคำนอนร่ำไห้
ร้องคร่ำครวญชวนซึ้งหนึ่งดวงใจ
นั่นคือเพียงเสียงใช่! ชีวิตเรา

โปรยกุหลาบป่านเปรียบเทียบชีวิต
ล้วนดวงจิตใจสุขทุกข์หรือเศร้า
มีคนเหยียบเรียบพื้นฟื้นเพียงเงา
จนอับเฉาฉาบฉวยสวยแค่มอง

หรืออยู่ทนบนทางย่างเยื้องผ่าน
ตราบชั่วกาลก่อแก้วแววสนอง
จนแห้งเหี่ยวเลี้ยวงามตามครรลอง
คือวิถีที่ครองของมนุษย์

ต้องปรับเปลี่ยนเพียรหาว่าที่ใช่
อาจคือไม่มีหรือชื่อสิ้นสุด
ต้องดิ้นร้นตนตัวมัวสมมุติ
นี้ใช่ไหมใคร่หยุดหลุดวังวน

สังสารวัฏชัดเจนเห็นถนัด
ทรัพย์สมบัติบาปบุญคุณสับสน
ทำชั่วดีมีเขียนเวียนยินยล
จงพินิจคิดค้นผลกระทำ

หทัยกาญจน์
๓๐ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
เคารพรัก

ล้วนเกิดแต่ปัญญาพาสดับ
มาคอยรับนับผลคนถลำ
แต่ปัญญาหายากหลากน้อมนำ
ต้องจดจำพร่ำท่องส่องมโน

หากแต่คนล้นนักมักเย่อหยิ่ง
ไม่เชื่อจริงคำไขใครอักโข
ยกตัวเด่นเห็นก่อนต้อนไห้โฮ
ยิ่งคุยโตโอ้อวดแสนปวดใจ

คงแค่เพียงเอียงหน้าพาหลบหลีก
วางตัวปลีกอีกทางห่างเหลวไหล
พร่ำรำพึงตรึงจิตยามคิดไป
เก็บเอาไว้เรียนรู้ในผู้คน

หาแนวทางสร้างถูกปลูกคุณค่า
ตามเสาะหาคว้าแหล่งแห่งสถล
ก่อมุมมองด้วยเหตุใดเลศปน
น้อมนำตนเข้าถึงซึ่งมรรคา

แม้เห็นต่างแต่วางสร้างวิถี
กำหนดมีเหตุ-ผลชนเสาะหา
รู้ด้วยตนค้นพบสบด้วยตา
ไม่ยืมคำใครมา..พาตัดตอน

หลากหลายนักหักเห-มาเทถม
หลากนิยมคมคำพร่ำสลอน
หลากหลายจิตแนวคิดติดอาวรณ์
หลากสะท้อน..จากปัญญา..ว่าใครมี.

"บ้านริมโขง"

๓ มกราคม ๒๕๕๕