ทางสองแพร่ง ดี-ชั่วไซร้ มีให้ก้าว
อยากเป็นดาว สูรย์จันทร์พราย ประกายหวาม
ก็ต้องเดิน สู่วิถี ความดีตาม
หรืออยากทราม ก็ทำชั่ว มั่วอบาย
(๑๗)
ขายยาบ้า เค้าแล้วสิทธิ์ คิดแล้วเศร้า
เสพยาเข้า เพียงแค่หยิบ พาฉิบหาย
ไม่นานต้อง ประสบทุกข์ ติดคุก-ตาย
เป็นทางสาย เสื่อมฉาวโฉ่ แสนโศกา
(๑๘)
ยาเสพย์ติด โทษมากมี ภัยชีวิต
อีกเป็นพิษ ต่อสังคม ตกจมค่า
พ่อฆ่าลูก ลูกฆ่าพ่อ ตาต่อตา
ร้ายยิ่งกว่า จื้งจอก เสือ ล่าเหยื่อกิน
(๑๙)
หลงทำบาป เลวเช้าสาย ชีพตายเปล่า
ไม่เห็นดาว ไม่เห็นเดือน สูรย์เลือนสิ้น
เพียงหายใจ เข้าออกหนา รวยระริน
รอยราคิน ชีวิตหม่น โอ้!คนพาล
(๒๐)
ทำพูดคิด สิ่งดีๆ เป็นศรีศักดิ์
ย่อมประจักษ์ ธรรมคุณค่า มหาศาล
เป็นนักปราชญ์ บัณฑิต พิชิตมาร
คนทั่วบ้าน ทั่วเมืองนั้น กล่าวพรรณนา
อริญชย์
๗/๓/๒๕๕๕
ปล. “ลุใบหญ้า” กลอนพาไป อย่าได้ถือสาหาความเน้อ ทุกท่าน
*ใครจะแต่งต่อก็ เลข ๒๑ ไปเลยนะฮะ เป็นกลอนเก้าก็จะดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
