ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

มีบางอย่างวูบไหวอยู่ในอก
สั่นสะทกสะท้านจากการเห็น
มันเกิดความอ้างว้างอย่างเลือดเย็น
เหมือนว่าเป็นอากาศ, เป็นธาตุลม

ความรู้สึกผิดหวังยังเล็กน้อย
ไม่เท่ากับการล่องลอยคนคอยข่ม
หรือชีวิตไร้ค่ากว่าอาจม
ให้โศกตรมสำออย, จากถ้อยคำ

มันเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าสายตาเศร้า
กับความจริงยิ่งเล่าเฝ้ากระหน่ำ
อยากหยุดโลกที่เห็นเป็นประจำ
ก่อนที่มันเหยียบย่ำ, คอยซ้ำเติม

บางเวลาศรัทธามาหล่นหาย
หลงความหมายสำนึกเกินหึกเหิม
จากจุดหนึ่งเล็กน้อยด้อยกว่าเดิม
แล้วก็เริ่มแดดิ้น, สูญสิ้นไป

อยู่ในโลกสมมุติการหยุดนิ่ง
ขอพักพิงหนึ่งวันหยุดฝันใฝ่
ไม่ต้องการคาดหวังกับสิ่งใด
เอาหัวใจไปหลบ, ไม่พบเจอ

ให้เวลากับตัวชั่วขณะ
ตัดพันธะทั้งหมดงดเสนอ
อยู่ในโลกซื่อตรงหลงละเมอ
โลกเพ้อเจ้อหวาดกลัว, ของตัวเอง.

 






[/font]

[Music]

หยุดเวลาชั่วขณะเพื่อผละหนี
ใช่วิถี...พลีเหงาเบาโหวงเหวง
โลกในใจใครกันจะบรรเลง
เหมือนหวาดเกรง..ใจตนชนเพดาน

มิรู้เลย..ฟ้ากว้างที่ว่างเปล่า
มีเรื่องราว..ความทุกข์รุกอีกด้าน
เงียบสงบพบฝันอันตรธาน
จึงประมาณ...ว่าเมื่อสิ้นเยื่อใย

สรรพสิ่งนิ่งสดับ..มิขยับเขยื้อน
มีแต่ใจเอ่ยเอื้อนที่เคลื่อนไหว
สั่นเบาเบาเคล้าสะอื้น..เหมือนคลื่นใจ
เริ่มแผ่วไป..ช้าช้า..ทุกนาที

เป็นบางมุม-บางรู้สึก...ที่ลึกกว่า
จะพรรณาเล็กน้อย..หรือร้อยที่
ต้องมีเธอเวียนวน..นะคนดี
เพราะชีวี...ถูกมอบแบบครอบงำ


 

[บ้านริมโขง]

เมื่ออายุเริ่มมากเลยอยากหยุด
รั้งลงหมุดหยุดคั่วกลัวถลำ
มองตีนกาบนหน้าพาระกำ
ใครไม่ทำแต่ไยได้มาเอง

จึงอยากหยุดเวลาซักห้าปี
รอคนดีดึงตาให้หน้าเปล่ง
รอขบวนอาบนมบ่มตนเอง
ห้าปีเร่งคงสวยได้หมวยคืน

จะรอนางรอดูแม่คู่รัก
ให้ผ่อนพักรักษากายาฝืน
เลิกมัวเมาเหล้ายาอย่ากินกลืน
กลับมาฟื้นกายงามยามพี่รอ

จะห้ามเดือนห้ามตะวันนั้นให้หยุด
เพื่อน้องนุชคนดีที่วอนขอ
จะรั้งโลกหยุดหมุนบุญลออ
ถึงวันหนอเนียนนางสะอางองค์   

"บ้านริมโขง"

[นพตุลาทิตย์]

วันเวลาผ่านไปใช่จะหยุด
ความสิ้นสุดแห่งกาลมิผ่านผัน
ด้วยทุกสิ่งเคลื่อนไหวไปตามกัน
หาที่มั่นหยุดไว้คงไม่มี

แต่เหนือสิ่งอื่นใดหากใจว่าง
ตามแนวทางแห่งองค์ชินสีห์
เวลานั้นพลันหยุด ณ จุดที่
ดวงจิตมีสติมองจ้องตามทัน


ตุลาทิตย์