....เสียงโอด....ครวญ....
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
12 พฤษภาคม 2024, 11:02:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ....เสียงโอด....ครวญ....  (อ่าน 3163 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
11 มกราคม 2012, 03:17:AM
คุณไสย
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 26
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 55


งดรับคะแนนกลอน


« เมื่อ: 11 มกราคม 2012, 03:17:AM »
ชุมชนชุมชน





....เสียงโอด....ครวญ....

ซึมไปเลย  พิโธ่เอ๋ย  เราครั้งนี้
เสียศักดิ์ศรี  ไม่มีดี  เหมือนครั้งไหน
แอบรักเขา  แต่ว่าเขา  ไร้เยื่อใย
แม้จากไป  เขาก็ไม่  เห็นจะลา
 ลาตายดีกว่าตู
ต้องผิดหวัง  เป็นอีกครั้ง  ที่นึกท้อ
รักเกิดก่อ  ไม่สานต่อ  มีปัญหา
เธอเข้าใจ  ผิดหรือไร  ถึงเย็นชา
เหมือนหลบหน้า  สุดขอบฟ้า  ไม่เห็นนวล
 น้อยใจแล้วด้วย
แสนอาลัย  ด้วยดวงใจ  สำนึกผิด
ไม่น่าคิด  จึงเสียมิตร  คร่ำครวญหวล
โอ้เธอจ๋า  จงกลับมา  โปรดทบทวน
ขออย่าด่วน  ปล่อยฉันครวญ  คิดถึงเธอ
 แย่จังตรู
ผิดไปแล้ว  แม่น้องแก้ว  พี่ขอโทษ
ขอได้โปรด  เธออย่าโกรธ  ที่พลั้งเผลอ
ไม่ห้ามใจ  แอบหลงใหล  รักตัวเกลอ
คนพร่ำเพ้อ  แค่อยากเจอ จงหวนคืน
  แง..หนูไม่ยอม
รู้หรือไม่  ว่ามีใคร  เฝ้าคิดถึง
นั่งคำนึง  ด้วยความซึ้ง  จนดึกดื่น
ไฟรักรุม  มันแสนกลุ้ม  กว่าไฟฟืน
ฉันสะอื้น  เพราะข่มขื่น  ไปทั้งทรวง
 ยอมแพ้แล้วจ้า
เจ็บยิ่งนัก  เธอตัดรัก  ในครั้งนี้
ร้าวฤดี  ช้ำชีวี  อย่างใหญ่หลวง
ที่รักหญิง  ล้วนความจริง  ใช่หลอกลวง
หัวอกกลวง  เจ็บหนักหน่วง ช้ำจนตาย


 ปวดขี้อ่ะ       ปวดขี้อ่ะ        ปวดขี้อ่ะ




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, กริชอักษร, Music, บูรพาท่าพระจันทร์, panthong.kh, sunthornvit, ภู กวินท์, ขจาริน, Prapacarn ❀, รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ระลึกถึง ความตาย  สบายนัก
มันหักรัก  หักหลง  ในสงสาร
บรรเทาโง่  โมหันต์  อันธกาล
ให้อาจหาญ  หายสะดุ้ง  ไม่ยุ่งใจ
--จากหังสือเล่มใดเล่มหนึ่ง--
16 มกราคม 2012, 09:41:PM
ภู กวินท์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 364
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 383


สนสามใบ กับใครหลายคน


« ตอบ #1 เมื่อ: 16 มกราคม 2012, 09:41:PM »
ชุมชนชุมชน



เมื่อหัวใจสะดุดชักหงุดหงิด
อารมณ์พิษคิดผ่านประมาณร้าย
ความรุ่มร้อนกร่อนกุมเข้าสุมกาย
ก็หม่นดายหลายโยชน์ จนโอดโอย
.....
ความเหมาะสมชมชิดสะอิดสะเอียน
แทบอาเจียนสะอื้นตื่นหายโหย
กว่าเจ็บแสบหนังเสี้ยนโดนเฆี่ยนโบย
ค่อยค่อยโรยร่วงหล่น บนความรัก
.....
ทิ้งความงามยามฝันสั่นสะทก
เหมือนจิ้งจกตกรั้ว วัวจมปลัก
หลงละเมอเพ้อหาศรัทธานัก
แทบกระอักกระอ่วน ปั่นป่วนใจ
.....
เสียงโอดครวญชวนพิษสะกิดแผล
ที่พ่ายแพ้แก่กันวันมีใหม่
เราเพียงพบเพื่อพราก แล้วจากไป
ทิ้งเยื่อใยไว้บ้าง…อย่างวันนี้!
.....
 น้อยใจแล้วด้วย


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ขจาริน, คุณไสย, Prapacarn ❀, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
17 มกราคม 2012, 04:24:AM
คุณไสย
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 26
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 55


งดรับคะแนนกลอน


« ตอบ #2 เมื่อ: 17 มกราคม 2012, 04:24:AM »
ชุมชนชุมชน





เสียงโอดโอย  ร่ำไห้โหย  เพราะใจช้ำ
เจ็บก็จำ  เหมือนตอกย้ำ  ถูกรอยฝี
เมื่อกลัดหนอง  จึงร่ำร้อง  ดั่งโบยตี
ย่ำฤดี  ทั้งชีวี  แทบขาดใจ
 ลาตายดีกว่าตู
ทนพิษแผล หนทางแก้  ยังยากหา
ไม่ชินชา กลั้นน้ำตา  เอายาใส่
พิษในอก  เหมือนนรก  จากข้างใน
ช้ำมากไป  ดูหรือใคร  ที่ทำเรา
 ลาตายดีกว่าตู
เจ็บใจนัก  ที่แอบรัก  คนไกลบ้าน
เขาแต่งงาน  ชื่นฉ่ำหวาน  กับแฟนเขา
ผิดกับเรา  นั่งกินเหล้า  ยังมัวเมา
หวังคลายเศร้า  เพื่อบรรเทา  พลาดพลั้งมา
 ลาตายดีกว่าตู
เหล้าย้อมใจ  คงช่วยให้   เมาเป็นพัก
ช่วยลืมรัก  ยามอกหัก  เหมือนคนบ้า
แต่พอสร่าง  ก็ไม่ต่าง  ที่ค้างคา
เพื่อบอกว่า  คนอย่างข้า  ผู้ปราชัย

 น้อยใจแล้วด้วย      น้อยใจแล้วด้วย       น้อยใจแล้วด้วย






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, ภู กวินท์

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ระลึกถึง ความตาย  สบายนัก
มันหักรัก  หักหลง  ในสงสาร
บรรเทาโง่  โมหันต์  อันธกาล
ให้อาจหาญ  หายสะดุ้ง  ไม่ยุ่งใจ
--จากหังสือเล่มใดเล่มหนึ่ง--
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s