|
หัวข้อ: "จักจั่นสั่นใจ" เริ่มหัวข้อโดย: ข้าพเจ้า ที่ 12 เมษายน 2011, 11:45:AM (http://www.ohzeed.com/bar_069.gif) (http://www.ohzeed.com) จักจั่นสั่นใจ เสียงจักจั่นลั่นร้อง บรรเลง เซ็งแซ่กระแสเพลง เร่าร้อน จึ่งร้อยบทเลบง กาพย์ห่อ- โคลงเฮย แสนคิดถึงเลยซ้อน ซึ่งถ้อยถวิลนาง เสียงจักจั่นลั่นร้อง กังวานก้องบทบรรเลง เซ็งแซ่กระแสเพลง จึ่งเลบงกาพย์ห่อโคลง คิดถึงพ่อแม่น้อง แม่น้ำของแม่น้ำโขง จักจั่นสั่นใยโยง ยามเยือนบ้านเนิ่นนานมา ล้วนเสียงสำเนียงชัด สรรพสัตว์เปล่งภาษา แสนเสนาะในอุรา จะหาเหมือนไม่มีเลย คิดไปใจเริ่มหวิว ลอยโลดลิ่วถึงทรามเชย แต่ก่อนตามคุ้นเคย เดี๋ยวนี้เอยอยู่ไหนนาง ห่วงเธอละเมอครวญ ใจปั่นป่วนจวบรุ่งสาง ภาพนุชผุดเลือนราง ยากลืมลงคงรักเธอ เทวาซาตาน (http://www.ohzeed.com/bar_069.gif) (http://www.ohzeed.com) เพลง จะเป็นเธอได้หรือเปล่า โดม ปกรณ์ลัม http://youtu.be/7j_OHIHQB-0 หัวข้อ: Re: "จักจั่นสั่นใจ" เริ่มหัวข้อโดย: อัศจรรย์จิต ที่ 12 เมษายน 2011, 01:08:PM (http://www.ohzeed.com/bar_139.gif) (http://www.ohzeed.com) ป่าเต็งรังตื่นแล้ว ระงมไพร (http://www.ohzeed.com/bar_139.gif) (http://www.ohzeed.com)เสียงจักจั่นลั่นไกล กู่ก้อง บทเพลงเถื่อนดงใด หมายเทียบ มาแข่งขันคำร้อง ยากแท้เสมอแทน รัวเร่งเพลงพงไพร เสนาะใจให้รัญจวน จักจั่นลั่นเสียงชวน ชมป่าเต็งเซ็งแซ่ดง ใครหนอจะขอแข่ง ประกาศแจ้งความประสงค์ ร้องเพลงบรรเลงจง มาขับขานสานสำเนียง แดดหนอพออุ่นอก ผ่านป่ารกฝูงนกเอี้ยง แดดดงยังคงเคียง ดอกไม้ป่าเริ่มอ้าบาน หอมเคล้าใต้เงาร่ม ความหอมห่มเมื่อลมผ่าน จักจั่นลั่นกลองยาน เสียงประสานด้านดนตรี เสน่ห์เริ่มสนอง ตามครรลองของวิถี ซึ้งนักปักฤดี ให้ลุ่มหลงดงอรัญ หัวข้อ: Re: "จักจั่นสั่นใจ" เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 12 เมษายน 2011, 05:47:PM เรไรหรีดหริ่งร้อง รวนเร เสียงแจ่มจัดจ้านเห ห่อหุ้ม ไพรสัณฑ์ทั่วทำเล แลทุ่ง หญ้าเฮย กระจัดกระจายคุ้ม ค่ำแล้วครวญคราง ฯ เรไรหรีดหริ่งร้อง สำเนียงก้องพร้องรวนเร เสียงแจ่มจัดจ้านเห ระดะทั่วทำเลไพร คืนค่ำถลำเข้า หลายพันธุ์เผ่ามิเข้าใจ หรีดหริ่งตัววิ่งไว เข้าหายลับกับมืดมน ตัวผู้ส่งเสียงเรียก เมียสำเหนียกแม้เปียกฝน บินมาหาคู่ตน กระพือเต้นแล้วเล่นไฟ น้ำค้างเกือบจางหมด เหลือเพียงหยดเพราะเรไร ดูดดื่มด้วยชื่นใจ ให้อิ่มหนำแลสำราญ บัดนี้มนุษย์รุก เข้าถางบุกทุกสถาน พฤกษาในดงลาน ก็วอดวายมลายลม หรีดหริ่งวิ่งเช้าเย็น บัดนี้เห็นเป็นขื่นขม เศร้าโศกวิโยคตรม ไม้ยืนต้นพ้นแต่ตอ มนุษย์ช่างโหดร้าย ชอบทำลายมิวายหนอ ขอเถิดขอหยุดพอ เพียงเท่านั้นอย่าบั่นไพร -ฯ- (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ |