วังสัฏฐฉันท์ ๑๒
๐ สรีระอิดโรย พละโหยสะโหลสะเหล
จะก้าวก็โซเซ สติเพริดกระเจิดกระเจิง
๐ ยุแยงตะแคงรั่ว ขณมั่วระรัวระเริง
เสาะสืบแสวงเชิง นยะทำระส่ำระสาย
๐ พระอิฐพระปูนเฉย จิตะเลยเสบยสบาย
มิบ่นมิขวนขวาย ฤจะคิดสะกิดสะเกา
๐ กระดิกกระดี้รี่ วจะมีกระซี้กระเซ้า
ยะยั่วยะยวนเย้า สิริหมดมิงดมิงาม
๐ ประจบประแจงไซร้ เพราะหทัยตะกละตะกลาม
มิยั่งมิยืนตาม มนะมุ่งจะรุ่งจะเรือง
๐ กระชุ่มกระชวยนัก ดนุรักจะย่างจะเยื้อง
สนุกสนานเนือง กรจัดทะมัดทะแมง (๑๙๓)
พี.พูนสุข
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
