.jpg)
รักเจ้าเอย เผยคำ พร่ำว่ารัก
สายใยถัก สลักร้อย ดั่งสร้อยสาย
กายห่างกัน ฝันเคียง ใช่เพียงกาย
เกินความหมาย นานเนา ยากกล่าวเกิน
ฝากถ้อยซึ้ง ทรวงใน หทัยฝาก
เขินอย่างมาก ขอน้อม จักยอมเขิน
เมินใครมอง จ้องผิด จิตทำเมิน
เพียงบังเอิญ รักแท้ แค่พอเพียง
มอบเธอแล้ว แก้วใจ ที่หมายมอบ
เสียงที่ปลอบ ตอบจินต์ มิสิ้นเสียง
เคียงวลี สดับ สลับเคียง
รอร่วมเรียง เคียงขวัญ นับวันรอ
เขียนกลอนกลบท รสคำเขียน
ขอเธอเวียน มาอ่าน ดั่งฉันขอ
ทอถักถ้อย คอยรัก มาถักทอ
ครวญคำพ้อ ท้อนัก ก็จักครวญ....
“สุนันยา”
รักน้องเอยเคยเผยคำพี่พร่ำรัก
เขนยอุ่นเคยหนุนตักแทนเขนย
เคยร้องกล่อมก่อนนอนเมื่อก่อนเคย
เจ้าเอื้อนเอ่ยอ้อแอ้ดูแลเจ้า
มาบัดนี้คนดีมีที่มา
สาวระอุ"สุนันยา"นั้นเป็นสาว
กล่าวคำกล่อมก็เกินจะเกริ่นกล่าว
ร่ายเพลงยาวก็ขัดเขินเกินจะร่าย
คราวละอ่อนออดอ้อนเป็นครั้งคราว
สายใจเจ้าคราก่อนนอนตื่นสาย
บายศรีขวัญตอนแก้วใจไม่สะบาย
ทุกข์ก็คลายทุกประเด็นที่เป็นทุกข์
ขอสิ่งใดก็ได้พี่ให้ขอ
สุขเพียงพอก็ได้พี่ให้สุข
ลุกแล้วยืนลงนั่งแล้วกลับลุก
นอนแล้วปลุกเจ้าไม่ลุกเป็นแน่นอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
