เพียงกินของท้องเสียแค่เนี้ยหนา
เธอก็ด่าดังโขมงเสียงโฉงเฉง
หากเห็นว่าเปื้อนหนักฉันซักเอง
ไยมาเฉ่งรักเราว่าเน่าแล้ว

ไม่เคยนึกถึงวันฉันเฝ้าไข้
กี่วันไม่เคยบ่นทนนั่งแกร่ว
ทั้งหนักเบาล้างให้ไม่คลาดแคล้ว
เพราะรักแก้วตาพี่สุดที่รัก