เสียงมังกรร่อนเร่ดูเหว่ว้า

ตามแก้วมาช้านานผ่านหลากหลาย

ทั้งร้อนผ่าวหนาวเย็นเป็นทำนาย

ประทัดท้ายหลายนัดระบัดลง

เสียงกลองรัวยั่วยุให้ดุดัน

ฉาบตีลั่นขวัญกระจุยเป็นผุยผง

เสียงคำรามตามแก้วไม่แผ่วลง

ยังมั่นคงตรงแก้วตามแววนั้น

เจ้ามังกรอ่อนช้อยดูคล้อยเหงา

แต่รบเร้าเจ้ายังตามเพียงความฝัน

จะหมื่นลี้หมื่นปีต้องมีวัน

งับแก้วฝันนั้นให้เด่นเช่นมังกร