ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ก๊อกก๊อกก๊อกเสียงเคาะประตูบ้าน
ไร้เสียงขานทักทายและบอกกล่าว
ยมทูตยืนนิ่งสุขุมยิ้มแพรวพราว
ยิ้มบอกกล่าวผู้เฒ่าที่ใกล้ตาย
เด็กเอ๋ยเด็กน้อยเจ้าต้องไปแล้ว
อย่ามามัวอาลัยสิ่งหลากหลาย
ที่คอยยั่วกิเลสบุญมลาย
มาเถอะสหายข้าเราต้องจากโลกันต์
ไม่ต้องกลัวหนทางในข้างหน้า
เจ้าแค่ลาจากวัยแสนช่างฝัน
อันความประมาทของเจ้าจงจากพลัน
เจ้าจะสู่แดนสวรรค์เสวยบุญ

เจ้าหนุ่มน้อยนอนแบบบนเตียงขาว
เมื่อวันหนาววัดพื้นขืนไม่ไหว
สายระโยงเชื่อมรั้งยังหายใจ
แต่หลับตาไม่รู้ใครมาเยี่ยมเยือน

ทูตชุดขาวร้องทักยอดรักเอ๋ย
อย่ามัวนอนนิ่งเฉยไร้ผองเพื่อน
วันแข็งแรงมากล้นคนมาเยือน
อย่าแชเชือนไปด้วยกันเถิดวันนี้

เจ้าหนุ่มน้อยผุดนั่งนึกสงสัย
เธอเป็นใครตรงแหนวมาเร็วรี่
ทำเชิญชวนคล้ายรู้จักกันดิบดี
เป็นน้องพี่ทางไหนไม่เคยรู้

ฉันคือผลความประมาทสมคาดหมาย
ถึงจุดจบต้องจากกายทิ้งที่อยู่
หมดเวลาลิ้มชิมหรือฟังดู
มา  ไปสู่ที่ที่รอ  ไปต่อกัน....