พิมพ์หน้านี้ - ค่ำคืนที่เกินจะเข้าใจ...!

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ปู่โต้ง ที่ 11 ธันวาคม 2010, 09:23:AM



หัวข้อ: ค่ำคืนที่เกินจะเข้าใจ...!
เริ่มหัวข้อโดย: ปู่โต้ง ที่ 11 ธันวาคม 2010, 09:23:AM


(http://pics.hi5.com/userpics/882/149/1497061882.img.jpg)



ล่วงครรลอง ใจเปลือยเปล่า
จากคำบอกเล่า ไร้เดียงสา
รอยยิ้มเธอ ผู้บอดตา
ดังแย้มย้ำนำพา ผู้บอดใจ


บางสิ่งที่พระเจ้า มิอาจรู้
นอกเหนืออณู แห่งความใคร่
เสียงกระซิบ เธอ ฉัน มัน ใคร
เหมือนสายลมที่ผ่านไป อยู่เช่นนั้น


บางสิ่งจริงแท้ แต่ไม่เที่ยง
กระสันเสียงรำพึง คนึงหวั่น
กาลเวลา ที่ไม่เคยเท่าทัน
บอกรอยก้าวคืนวัน เข็มนาฬิกา


พกฝันแปลก แบกสัมภาระ
ไปทุกท่วงขณะ แสวงหา
เพราะความเขลาต่างจูงเรามา
เพื่อเอ่ยคำอำลา ด้วยความรัก


ทอดไมตรี กลางแสงจันทร์
บอกเล่าความฝัน ให้รู้จัก
โลกใบนี้ มีอะไรมากมายนัก
เกินความหมายจะทายทัก ความเข้าใจ
………………………………
โดยคำ ลานเทวา




หัวข้อ: Re: ค่ำคืนที่เกินจะเข้าใจ...!
เริ่มหัวข้อโดย: MASAPAER ที่ 11 ธันวาคม 2010, 12:10:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_212.gif)

" เกินกว่าที่จะค้นเจอ "


จิตคิดฝันอันหนึ่งซึ่งว่าแปลก
ต่างยอมแบกแทรกจินต์ถวิลไหว
ค้นนิยามความจริงสิ่งที่ไกล
ความหมายโลกกว้างใหญ่ไร้นิยาม

ผูกรู้สึกตรึงตราหาคำตอบ
ที่โลกมอบต่อไว้ในคำถาม
มวลอากาศธาตุใดในเขตคาม
นิมิตความหมายสร้างอย่างบรรจง

ทุกขณะหายใจในเวียนว่าย
คิดมิตายหรือดับอับแรงส่ง
ค้นนิยามตามจิตในทิศตรง
หรือลืมหลงเส้นทางอย่างน่ากลัว

กับดวงตาฟ้าให้ใช่มองเห็น
ภาพที่เป็นเพียงธาตุอากาศกลั้ว
ยังคงตั้งคำถามนิยามรัว
เหมือนลืมตัวทุกขณะแม้ตามอง

ทอดอาลัยใต้เดือนเหมือนสับสน
อาวรณ์วนค้นใจในสิ่งผอง
เพียงขยายในกรอบรอบครรลอง
มิอาจต้องคำตอบที่ครอบคลุม

ในโลกนี้ที่อ้างว่ากว้างใหญ่
ฤาเท่าจินต์ภายในใต้มรสุม
ดูเวิ้งว้างกว้างใหญ่ไร้เขตมุม
ไม่มีกลุ่มความหมายให้ค้นเจอ

 emo_10

"มะสะแปค่ะ"
 

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_185.gif)


หัวข้อ: Re: ค่ำคืนที่เกินจะเข้าใจ...!
เริ่มหัวข้อโดย: บอม ซอง ดุ๊ก ที่ 11 ธันวาคม 2010, 05:20:PM

(http://statics.atcloud.com/files/comments/94/947848/images/1_original.jpg)

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_069.gif)

~ช่วยฉันที~

โยนดวงจิตถามทาง..วันข้างหน้า
เพราะเดียงสามิซึ้งซึ่งความหมาย
สู่อีกก้าวในวัน..อันท้าทาย
กับขวาซ้ายทางแพร่งแห่งหัวใจ

กลืนตัวตนในโลกอันโศกเศร้า
ดั่งไร้เงาเบาบางร่างหวั่นไหว
ให้แสงดาวนำทิศลิขิตไป
พร้อมถามไถ่สายลมที่พรมมา

สิ่งสวยงามที่ผ่านล่วง..ภาพลวงหรือ?
สุดท้ายคือสิ่งใด??..ในปัญหา
ที่ว่าดี หรือแย่..ช่วยแปลมา
ก่อนที่ฟ้าจะเรียกขาน..วิญญาณคืน

ฉันต้องยิ้มหรือหมองหรือร้องร่ำ?
แล้วต้องทำสิ่งใด?..ที่ไม่ฝืน
ช่วยชี้หลักชักย้ำนำจุดยืน
พันร้อยหมื่น...แค่คืนนี้ ที่ต้องการ

สิ้นแสงดาวคราวใดเหมือนไร้ร่าง
ต้องลอยคว้างกลางจินต์สิ้นแก่นสาร
ช่วยไขแคลงแจงร้อน...ป้อนเป็นทาน
เพื่อข้ามผ่าน...โจทย์หัวใจ...ไถ่ตัวตน!!

O

บอม ซอง ดุ๊ก



(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_069.gif)