พิมพ์หน้านี้ - สะใจนัก

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนประชดรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ann ที่ 24 เมษายน 2009, 01:43:PM



หัวข้อ: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: ann ที่ 24 เมษายน 2009, 01:43:PM
อยากหัวเราะเป็นภาษาอังกฤษ
เมื่อเธอหมดฤทธิ์อยู่ตรงหน้า
เจ็บซินะเมื่อโดนเค้าทิ้งมา
เป็นงัยล่ะอยากซ่าไม่เจียมตัว emo_32


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: kradan ที่ 01 พฤษภาคม 2009, 03:37:PM
สะใจนัก เธอซมซาน กลับมาหา
ด้วยใบหน้าเปี่ยมน้ำตา...ช่างสาสม
ถูกเขาทิ้งมาล่ะสิจึงเจ็บตรม
เธอต้องจมกับทุกข์รักก็สมควร

เธอทิ้งฉันให้ต้องอยู่อย่างอ้างว้าง
ทั้งเมินหมางมีแต่ชังฉันล้วนๆ
เธอหมดรักหมดเยื่อใยใจเรรวน
เธอมาป่วนพังใจฉันเป็นธุลี

พอเขาทำอย่างที่เธอทำกับฉัน
เธอบอกกันว่าเจ็บปวดมากเท่านี้
ฉันอยากถามเธอสักนิดนะ ...พ่อคนดี
ฉันคนนี้เจ็บไม่เป็นหรืออย่างไร


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: {[^______^]} ที่ 06 พฤษภาคม 2009, 04:15:PM
รักนิดๆร้ายหน่อยๆสะใจนัก
ร้ายนิดรักหน่อยเธอน่าจะชอบ
รักนิดๆร้ายหน่อยๆน่ารักออก
บอกหน่อยบอกรักคนน่ารักเร็ว


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: มานพ ที่ 09 พฤษภาคม 2009, 10:22:AM
อยากหัวเราะเป็นภาษาอังกฤษ
เมื่อเธอหมดฤทธิ์อยู่ตรงหน้า
เจ็บซินะเมื่อโดนเค้าทิ้งมา
เป็นงัยล่ะอยากซ่าไม่เจียมตัว emo_32

แล้วหัวเราะ ออกมา เป็นอะไร
บอกได้ไหม อย่าขำ แล้วทำมั่ว
ไอเลิฟยู เข้าแล้ว อยากพันพัว
เขารักตัว แล้วนะ จ๊ะน้องแอน


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: ann ที่ 09 พฤษภาคม 2009, 10:27:AM
อยากหัวเราะเป็นภาษาอังกฤษ
เมื่อเธอหมดฤทธิ์อยู่ตรงหน้า
เจ็บซินะเมื่อโดนเค้าทิ้งมา
เป็นงัยล่ะอยากซ่าไม่เจียมตัว emo_32

แล้วหัวเราะ ออกมา เป็นอะไร
บอกได้ไหม อย่าขำ แล้วทำมั่ว
ไอเลิฟยู เข้าแล้ว อยากพันพัว
เขารักตัว แล้วนะ จ๊ะน้องแอน

โห....คุณพี่   กล้ามากเลยนะคะ


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: มานพ ที่ 09 พฤษภาคม 2009, 11:13:AM
อยากหัวเราะเป็นภาษาอังกฤษ
เมื่อเธอหมดฤทธิ์อยู่ตรงหน้า
เจ็บซินะเมื่อโดนเค้าทิ้งมา
เป็นงัยล่ะอยากซ่าไม่เจียมตัว emo_32

แล้วหัวเราะ ออกมา เป็นอะไร
บอกได้ไหม อย่าขำ แล้วทำมั่ว
ไอเลิฟยู เข้าแล้ว อยากพันพัว
เขารักตัว แล้วนะ จ๊ะน้องแอน

โห....คุณพี่   กล้ามากเลยนะคะ
เป็นเพียงส่วนหนึ่งขอองกลอนเท่านั้น..... emo_47 อย่าเก็บมาคิดนะครับ


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: หM)u้@E ที่ 05 มิถุนายน 2009, 11:13:PM
สะใจนัก ที่รักไม่สมหวัง

อยากสมน้าหน้า  ตัวเองดังๆ  ว่าเจ็บไหม

เปนไงละ  แอบรักเค้า  รักหมดใจ

ผลสุดท้ายเปนไง   ฮึ  ไม่คู่ควร


 emo_118 emo_104

ฮ่าฮ่า   คนอกหัก  อ่านกลอนนี้นะคะ


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: ஐยาจกน้อย In ⓛⓞⓥⓔ ที่ 09 มิถุนายน 2009, 08:40:PM
ขอบคุณความรักที่หลอกลวง

ขอบคุณความห่วงใยที่ไม่เคยมีให้ฉัน

ขอบคุณกับความรักปลอมปลอมที่ให้กัน

ขอบคุณทุกทุกวันที่เลวเลว


 emo_06

ไม่รู้แรงไปป่าว  แหะ ๆ


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 10 กันยายน 2009, 03:09:PM
เห็นสภาพที่เธอทรมาน
มันคือความต้องการ..ของใจนี้
ปรารถนาให้เธอเจ็บ...ช้ำชีวี
ไม่ได้มีความสุขอีกต่อไป

เหมือนที่เธอได้ทำไว้กับฉัน
มาหลอกกัน ให้ฉันใจหม่นไหม้
เมื่อเธอโดนอย่างฉัน...ฉันสะใจ
สมแล้วที่..ทำไว้..อย่างเลือดเย็น


ชนะร้อย หรือพันครั้ง ได้อะไร
ชนะใจ ของตัวเอง หนะดีกว่า
ชนะกัน เพราะสะใจ  ไม่ดีนะ
แม้ชนะ กีหมื่นครั้ง คงไม่พอ


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 10 กันยายน 2009, 04:35:PM
อ้างถึง
ชนะร้อย หรือพันครั้ง ได้อะไร
ชนะใจ ของตัวเอง หนะดีกว่า
ชนะกัน เพราะสะใจ  ไม่ดีนะ
แม้ชนะ กีหมื่นครั้ง คงไม่พอ

ขอขอบคุณ..ที่ท่าน..ให้สติ
ก่อนความคิด..มีตำหนิ..เกินแก้ไข
ให้ข้อคิด..คำกลอน..สอนหัวใจ
ก่อนเริงหลง..ดงไฟ..ไหม้วิญญาณ์

ชัยชนะ..ใดเล่า..เท่าชนะตน
ที่มืดหม่น..ด้วยปองร้าย..ริษยา
พยาบาท..อาฆาต..สาดมายา
ให้แรงไฟ..โทสา..นั้นอ่อนลง.. emo_28

**ไฟมอดตั้งแต่สามเดือนที่แล้ว แล้วค่ะ อิอิ

ดีแล้วครับคุณเกล็ดนาคา  "ชนะอะไรก็ไม่เท่าชนะตัวเราเอง"


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 10 กันยายน 2009, 04:57:PM
๐ ยิ้มอยู่ในอเวจีที่เพลิงโหม
ยืนอยู่บนยอดโดมของคนเกลียด
จิตใจร้อนแทบละลายหลายเซนเซียส
ทั้งต่างเบียดความสุขจนลุกล้ม

๐ หยิ่งผยองสะใจไฟระห่ำ
ยอมถลำเกลือกแค้นแน่นเกินข่ม
ทนสายตาใครมองร้องโสมม
จนคนสมน้ำหน้าฆ่าตัวเอง..

 emo_12


หัวข้อ: Re: สะใจนัก
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 10 กันยายน 2009, 11:19:PM

๐ ยิ้มอยู่ในอเวจีที่เพลิงโหม
ยืนอยู่บนยอดโดมของคนเกลียด
จิตใจร้อนแทบละลายหลายเซนเซียส
ทั้งต่างเบียดความสุขจนลุกล้ม

๐ หยิ่งผยองสะใจไฟระห่ำ
ยอมถลำเกลือกแค้นแน่นเกินข่ม
ทนสายตาใครมองร้องโสมม
จนคนสมน้ำหน้าฆ่าตัวเอง 
.....(ระนาดเอก) emo_12
สะใจนักรักร้างอย่างเงียบเหงา
หลงรักเขาไม่พ้นโดนข่มเหง
ไม่เจียมตัวชั่วต่ำทำนักเลง
ต้องร้องเพลงสะใจไว้กล่อมตน

นึกว่าเขามีใจอาลัยเหลือ
ถึงกินเกลือเชื่อใจไปทุกหน
สุดท้ายจึงถึงอ้อท้อทุกข์ทน
เพราะเราจนรักเขาไม่เข้าใจ
        emo_54