หวังที่ปลายฟ้า.....

มองมังคุดสุดสายตาทรวงล้า..หลาย
ลองกองร่วงพร่วงพรูอยู่โปรยปราย
เสียงความตาย..โอยทหารกล้า...ไม่น่าเลย

แนวปุดช้างชายสวนล้วนหมดดอก
แม่กระรอกอดไปก่อนนะหล่อนเอ๋ย
เครือกล้วยเถื่อนฝักสะตอช่อรำเพย
มันปูเผยบอกหน่อเหรียงลูกเนียงครวญ

ลัทธิ..พิโรธโกรธเกรี้ยวขบเคี้ยวข้า
ปวดอุราตรองตรึกรำลึกหวน
มองรอบกายกลิ่นความตายยังอบอวล
เดินขึ้นควนลมเย็นตอบมอบเป็นพลัง

บินหลาดงสุงสิงบนกิ่งไม้
ว่าจากใต้ไปแน่ไม่แลหลัง
หรือสุขเราลาลับไม่กลับรัง
แต่ก็หวัง..สักวัน..ตะวันเยือน

 เนิน จำราย
หาดใหญ่ สงขลา ๑๖ เมษา ๒๕๕๖