ขอเล่าให้ฟังบ้างครับ ผมเรียกว่า ตำรวจเมืองสานะขันธ์
ขับรถผ่านเมืองโน้นถูกชนท้าย
ไฟหลังซ้ายแตกหมดรถถลา
โดนคันอื่นเป็นทอดตลอดมา
รถด้านหน้าพังลามอีกสามคัน
รถที่ชนคันใหญ่หลายที่นั่ง
ขับตามหลังกดแตรไล่ดังลั่น
พุ่งชนท้ายรถเราอย่างเมามัน
ต่างรู้กันเขาผิดคิดเบาใจ
แต่คำพูดทุเรศมากจากสารวัตร
เสียงดังชัด.."เราผิด คิดบ้างไหม
เขามิชนเต็มท้ายรถจดจำไว้"
กฏหมายมาตราไหนก็ไม่รู้
มิยอมต้องฟ้องเราเข้าสู่ศาล
ปั้นพยานลูกน้อง..ยินสองหู
พูดจบหายหัวไปไม่มาดู
คิดคำผู้ใหญ่ก่อนสอนเนืองเนือง
"เป็นความกินขี้หมาดีกว่านัก"
จึงห้ามหักใจได้ไม่เอาเรื่อง
ไม่รู้เช่นเห็นชาติอาจขุ่นเคือง
เขายักเยื้องสันดานพาลจนชิน
"ใต้ดวงอาทิตย์นี้" มีคำขวัญ
"ตำรวจเมืองสานะขันธ์ทำได้สิ้น"
กิตติศัพท์เลื่องลือชื่อระบิล
มีปะปนยลยิน..ตำรวจเลว
ดาวอาชาไนย
ขับรถผ่านเมืองโน้นถูกชนท้าย
ไฟหลังซ้ายแตกหมดรถถลา
โดนคันอื่นเป็นทอดตลอดมา
รถด้านหน้าพังลามอีกสามคัน
รถที่ชนคันใหญ่หลายที่นั่ง
ขับตามหลังกดแตรไล่ดังลั่น
พุ่งชนท้ายรถเราอย่างเมามัน
ต่างรู้กันเขาผิดคิดเบาใจ
แต่คำพูดทุเรศมากจากสารวัตร
เสียงดังชัด.."เราผิด คิดบ้างไหม
เขามิชนเต็มท้ายรถจดจำไว้"
กฏหมายมาตราไหนก็ไม่รู้
มิยอมต้องฟ้องเราเข้าสู่ศาล
ปั้นพยานลูกน้อง..ยินสองหู
พูดจบหายหัวไปไม่มาดู
คิดคำผู้ใหญ่ก่อนสอนเนืองเนือง
"เป็นความกินขี้หมาดีกว่านัก"
จึงห้ามหักใจได้ไม่เอาเรื่อง
ไม่รู้เช่นเห็นชาติอาจขุ่นเคือง
เขายักเยื้องสันดานพาลจนชิน
"ใต้ดวงอาทิตย์นี้" มีคำขวัญ
"ตำรวจเมืองสานะขันธ์ทำได้สิ้น"
กิตติศัพท์เลื่องลือชื่อระบิล
มีปะปนยลยิน..ตำรวจเลว
ดาวอาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
