"รอยเปื้อนบนเรือนใจ"
*****
นั่งเขียนกลอน รอนร้าว ใต้เงาโศก
อยู่กับโลก ออนไลน์ ด้วยใจเหงา
ทรวงสะท้อน อ่อนล้า พาซึมเซา
มีเพียงเงา เป็นเพื่อน นับเดือนปี
*****
เก็บกลืนความ ระทม สุดขมขื่น
มิอาจยื่น หยิบโยน เพื่อพ้นหนี
ดวงฤทัย ชอกช้ำ เขาย่ำยี
เกินกล่าวชี้ เนื้อความ เจ็บช้ำทรวง
*****
จึงรินร่าย อาลัย ด้วยใจเศร้า
สิ่งรุมเร้า เกาะกิน สิ้นสุขหวง
ร้อยคารม ขมรับ กับการลวง
ระบายทวง ทุกสิ่ง อย่างจริงจัง
*****
จินตนา พร่างพรม ผสมถ้อย
ที่รินร้อย จากใจ ในความหลัง
เขาผู้หนึ่ง สร้างเหตุ เจตน่าชัง
แสนยากหยั่ง ไมตรี มีเลศนัย
*****
หยิบยื่นความ อารี ดั่ง-พี่-เพื่อน
เป็นเสมือน สายน้ำ ที่ฉ่ำไหล
ชำระล้าง รอยเปื้อน บนเรือนใจ
จึงเผลอไผล ซึมซับ กับห้วงจินต์
*****
ถึงนานวัน ผ่านพ้น เขาคนนั้น
กลับเปลี่ยนผัน ห่างหาย ไม่ถวิล
สิ้นห่วงหา อาลัย ไม่ยลยิน
ลืมกวินท์ คนเหงา ที่เฝ้าคอย.....
*****
สุนันยา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
