.jpg)
เจ้าปีกขาวหาบฝันบินลัดฟ้า
ขณะเมฆย้อยผ้าผืนผาดโผน
ลมกระทุ้งเร่งฆ้องกลองตะโพน
ไม้กระโจนหักเผาะเคาะใจดิน
แปล๊บแปลบวาบสายฟ้าประดังขู่
ขนเปียกลู่หนาวไล้ไหวจิตวิ่น
ไม่เห็นหนแห่งหลักพักปีกบิน
เหมือนจะสิ้นแรงผกวกเวียนวน
เพียงภาพฝันปลอบใจให้เพียรฝ่า
สุดสายตายังไกลคล้ายเริ่มต้น
เหลือบเห็นนกร่วมเวหาท้าลมบน
ฟ้าเทาหม่นยิ้มพรายปลายปีกเรา
ประคองยก วิหคสอง ลอยล่องถลา
ลิ่วหลบผา กลับสู่วงศ์ พันธุ์พงศ์เขา
ดันปีกหาง ให้ร่างเบี่ยง เพียงบางเบา
เห็นลางเลา หิมพานต์ถิ่น แดนกินรี
เชิญร่อนลง สรงสรีระ ณ อโนดาต
หอมปาริชาต อบอวลทั่ว นทีศรี
เพลงสวรรค์ ล้วนคนธรรพ์ ทำดนตรี
ทิพย์มโหรี ขับเห่กล่อม สู่อ้อมกมล
ลม..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
