พิมพ์หน้านี้ - เจ้าบ๊อบบี้

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องซึ้งๆ => ข้อความที่เริ่มโดย: อริญชย์ ที่ 13 ตุลาคม 2012, 07:59:AM



หัวข้อ: เจ้าบ๊อบบี้
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 13 ตุลาคม 2012, 07:59:AM
(http://www.bangkaew.com/elearning2/file.php/1/moddata/forum/1/32170/IMG_2249.JPG)
ขอบคุณภาพประกอบสุนัขบางแก้วจากอินเตอร์เน็ต google.com
 
           เจ้าบ๊อบบี้

สวมปลอกคอเดินไปน่าไหวหวั่น
เสียงเห่าลั่นกรรโชกแทบโลกแตก
ทำให้คนหวาดเสียวสองเขี้ยวแยก
แต่น่าแปลกมันไม่กัดใครเลย

ถูกหมาอื่นเห่าตอบเจ้าบ๊อบบี้
กลับวิ่งหนีสิ้นท่าความผ่าเผย
ทนเลี้ยงดูมันมาไม่น่าเลย
เจ้าหมาเชยคล้ายมีแต่ขี้กลัว

หยาดน้ำตาฉันรินกลบดินฝัง
ช่วงเช้ายังโยกหลอกเล่นหยอกหัว
พลันบ๊อบบี้กัดเห่าอย่างเมามัว
เพราะใกล้ตัวเราดูมีงูมา

เป็นงูพิษฤทธิ์ร้ายทำลายล้าง
เลื้อยมาอย่างหมายมั่นเป็นปัญหา
เจ้าบ๊อบบี้โผไปป้องภัยมา
ถูกพ่นตาเคืองจัดสู้ฟัดพลาง

เพียงไม่นานงูพลาดคอขาดวิ่น
แต่เลือดรินบ๊อบบี้ตามสีข้าง
คงเจ็บปวดโหยหวนร้องครวญคราง
ล้มตายอย่างควรค่าพันธุ์หมาไทย!ฯ

                            อริญชย์
                       ๑๓/๑๐/๒๕๕๕


ปล.เป็นเพียงจินตนาการในการแต่งกลอน  เพราะเคยอ่านข่าวสุนัขไทยช่วยชีวิตเจ้านาย   ตามสื่อต่าง ๆ มาหลายครั้ง   




 emo_107 emo_111 emo_100 emo_111 emo_107


หัวข้อ: Re: เจ้าบ๊อบบี้
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 13 ตุลาคม 2012, 11:23:AM
(http://image.ohozaa.com/i/b6d/SGUFP5.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wg8bO05doF982iFW)
เกิดมาเป็น หมาไทย ใจต้องสู้
ประกาศก้อง ให้โลกรู้ ตูนะไผ
เห็นเชื่องเชื่อง ขอโทษ โหดเกินใคร
กัดบรรลัย ย่อยยับ รับอดทน

เห็นหงอยหงอย คอยมอง จ้องเขม็ง
สองตาเล็ง อยู่นะ อย่าสับสน
สิงห์สงบ มีภัย ไล่เสียจน
ฟัดปี้ป่น ชนดับ กลับไม่ยอม

ทำเป็นกลัว ตัวสั่น ไปงั้นแหละ
ขืนมาแขวะ เจ้านาย ตายละม่อม
รู้ไหมว่า ใครใหญ่ ไม่จอมปลอม
เรื่องวางฟอร์ม โทษที ไม่มีนะ
(http://image.ohozaa.com/i/228/swQZkC.png) (http://image.ohozaa.com/view2/we47uDYs6wT33zfT)


หัวข้อ: Re: เจ้าบ๊อบบี้
เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 13 ตุลาคม 2012, 11:56:AM




...ทุกสายสกุล......



......เป็นทั้ง..เพื่อนสนิท ......และ..มิตรแท้

...เฝ้าดูแลมิห่างไกลในยาม..เหงา

...ยามมองหน้า..ทุกข์....ท้อ...ก็บรรเทา

...ปราศจากเจ้า...ก็คือ..สิ้น.........จินตนาการ