ฉันก็เป็นคนเหงา
อาศัยเงาอยู่เป็นเพื่อน
แม้ว่าผู้คนจะร้างเลือน
จำต้องเตือนใจของตน
แม้ว่าใจจะขี้เหงา
ไม่อยากงี่เง่า..เฝ้าก่น
หัดเผื่อแผ่น้ำใจแด่ทุกคน
เพื่อเขาจะได้พ้นโศกตรม...
จริงใจในน้ำจิต
อยากใช้ชีวิตอย่างเหมาะสม
แม้ลึกลึกจะซึมซม
ก็ขอให้เป็นแค่ลมที่ผ่านไป
ฉันก็เหงาแสนเหงา
บางครั้งแม้เงายังทนไม่ไหว
วิ่งหนีไปจนห่างไกล
เอ๊ะ....คนอะไรว้าเหว่สิ้นดี
รู้รสความขมขื่น
ในจุดที่ยืนอยู่ตรงนี้
แบ่งปันมิตรไมตรี
สะสมความดีเพื่อไปดวงดาว..
จะใส่รูปจาก Internet ให้อยู่ด้านบนของบทกลอน ทำอย่างไรคะ..ขอบคุณค่ะ
ประภาคาร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
