กลีบดอก บอบบาง แลเห็น
งามเด่น มงกุฏ เลอโฉม
คล้องใจ ใฝ่ปอง ประโลม
ถาโถม ด้วยกลิ่น ดอกใบ
มอบให้ น้องนาง คนสวย
ร่ำรวย ด้วยจิต น้ำใส
คุณค่า นั้นอยู่ ภายใน
หาใคร มาเทียบ เปรียบเปรย
มีหนาม ต้องมือ ชายได้
ด้วยใจ อย่าให้ เปิดเผย
ย้อนคิด มิอาจ ละเลย
ทรามเชย เลยไม่ หมองมัว
...........................
เหมือนดั่งชาย คล้ายภมร
เที่ยวไล่ต้อน ช้อนชิมทั่ว
เฝ้าข่มเหง มิเกรงกลัว
จะเกลือกกลั้ว ไร้ยำเกรง
อันสตรี ควรมีจิต
ที่จะคิด ค้านข่มเหง
เลือกคนดี ใช่นักเลง
ที่มาเบ่ง ให้เกรงกลัว
เทิดทูนไว้ ในรักแท้
อย่าเปลี่ยนแปร ให้สลัว
ชั่วหรือดี อยู่ที่ตัว
อย่าเมามัว ในอุบาย
..........................
bluesky
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
