วันที่เหนื่อยล้า เหว่ว้า
อยากให้คนที่คอยสบตา แล้วลูบบ่าอยู่ใกล้ ใกล้
วันที่ฉันแทบจะหมด กำลังใจ
อยากให้คนที่อยู่ห่างไกล รีบกลับมา
อยากหนุนตัก อุ่น อุ่น
จับฝ่ามือคุ้น คุ้น ตั้งให้ความอบอุ่นบนใบหน้า
อยากระบายอะไรที่อัดอั้น ด้วยแววตา
และอยากเห็นรอยยิ้มที่ตอบกลับมา ประมาณว่าเข้าใจ. ..
ณ ... ยามนี้ดวงฤดีแสนอ้างว้าง แลเลือนลางสิ้นไร้ใครถนอม
คิดถึงคนเคยใกล้หัวใจตรอม ยังไม่พร้อม"อย่าห่างเหิน"ไปเนิ่นนาน
กำลังใจที่ให้มาล้วนหายหมด จิตสลดหยดน้ำตามาผสาน
อยากให้รู้อยากให้อยู่อย่าหายนาน ยิ่งคืนวันผันผ่านใจโรยรา
คิดถึงตอนอบอุ่นได้หนุนตัก หนุนด้วยรักพักด้วยจิตเสน่ห์หา
มีมือซ้ายอ่อนนุ่มกุมหางตา อีกอบอุ่นด้วยมือขวาประคองเอว
ฉันคิดถึงเจียนบ้าตาแดงกล่ำ จิตตกต่ำติดเตี้ยคล้ายตกเหว
อยากหลับตาให้คืนวันผ่านไปเร็ว ผ่านก้นเหวแห่งความรักตรงนี้ไป
ห้านาทีสี่บท~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
