.jpg)
the day you went away (วันที่คุณจากไป)
ทุกย่างก้าว คราวผ่าน พัวพันพบ
อยากประสบ ความจริง สิ่งที่หวัง
แต่ลาลาง จางเลือน เยือนภวังค์
เหมือนชิงชัง รั้งเธอ ให้เผลอไกล
รักทั้งรัก ห่วงก็ห่วง หวงก็หวง
มิเคยลวง ดวงจิด คิดเหลวไหล
อนาถเหลือ ลึกล้ำ ซ้ำเป็นไป
ทั้งที่ใจ ยังรัก เกินหักลา
ยินเพลงแผ่ว แว่วซึ้ง คิดถึงมาก
ใจขอฝาก ตอบกลับ รับด้วยหนา
คน-คนนี้ แม้ไกล เกินสายตา
แต่ทว่า จิตนั้น มั่นพะวง
อยากประสบ ความจริง สิ่งที่หวัง
แต่ลาลาง จางเลือน เยือนภวังค์
เหมือนชิงชัง รั้งเธอ ให้เผลอไกล
รักทั้งรัก ห่วงก็ห่วง หวงก็หวง
มิเคยลวง ดวงจิด คิดเหลวไหล
อนาถเหลือ ลึกล้ำ ซ้ำเป็นไป
ทั้งที่ใจ ยังรัก เกินหักลา
ยินเพลงแผ่ว แว่วซึ้ง คิดถึงมาก
ใจขอฝาก ตอบกลับ รับด้วยหนา
คน-คนนี้ แม้ไกล เกินสายตา
แต่ทว่า จิตนั้น มั่นพะวง
"ดิน"
คราวดวงตกชีวิตต้องผกผัน
ต้องแรมร้างจากแจ่มจันทร์ทั้งไหลหลง
ถูกสั่งย้ายเพราะนายสั่งยังงวยงง
แค่คำพูด..ตรงตรงเพียงคำเดียว
มิได้กินสินบนคอรัปชัน
ลาไม่ทันรีบเดินอย่างเด็ดเดี่ยว
พี่มิทันได้ชี้แจงกันเลยเชียว
นายรับเอี่ยว..เราถูกย้าย ไม่ยุติธรรม
อยู่ชายแดนเสียสิบปีมิเคยบ่น
ต้องอดทนจำพรากจากงามขำ
ถึงคับแค้นแน่นในใจยามมีกรรม
เราชอกช้ำ เพราะ..จังหวะของชีวิต
เนื้อไม่กินผืนหนังไม่มารองนั่ง
พอพลาดพลั้งยังผิดหวังยังเสียสิทธิ์
คบคนพาลอย่าพามาเป็นมิตร
เมื่อพลั้งผิด เรารับกรรม..เพียงผู้เดียว..
ริน ดอนบูรพา
๑๘ ส.ค. ๕๕
ต้องแรมร้างจากแจ่มจันทร์ทั้งไหลหลง
ถูกสั่งย้ายเพราะนายสั่งยังงวยงง
แค่คำพูด..ตรงตรงเพียงคำเดียว
มิได้กินสินบนคอรัปชัน
ลาไม่ทันรีบเดินอย่างเด็ดเดี่ยว
พี่มิทันได้ชี้แจงกันเลยเชียว
นายรับเอี่ยว..เราถูกย้าย ไม่ยุติธรรม
อยู่ชายแดนเสียสิบปีมิเคยบ่น
ต้องอดทนจำพรากจากงามขำ
ถึงคับแค้นแน่นในใจยามมีกรรม
เราชอกช้ำ เพราะ..จังหวะของชีวิต
เนื้อไม่กินผืนหนังไม่มารองนั่ง
พอพลาดพลั้งยังผิดหวังยังเสียสิทธิ์
คบคนพาลอย่าพามาเป็นมิตร
เมื่อพลั้งผิด เรารับกรรม..เพียงผู้เดียว..
ริน ดอนบูรพา
๑๘ ส.ค. ๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
