.jpg)
๐ ณ มุมเดิมที่เคยนั่ง............โดยไม่ต้องสั่ง
ข้าวสวยไข่เจียวยกมา
๐ ตักข้าวใส่ปากก้มหน้า...........เพื่อหลบสายตา
ผู้คนที่เดินยามเย็น
๐ เหมือนอัตโนมัติเป็น...........ที่ใครมักเห็น
ณ มุมนี้ที่ประจำ
๐ เคี้ยวอย่างช้าช้าทุกคำ...........ประมาณรสล้ำ
จนแทบไม่อยากกลืนเลย
๐ ใครเล่ารู้ความนิ่งเฉย..........สักนิดมิเคย
อาการหงอยเหงาแสดง
๐ ทุกวันล้วนท่าว่าแกร่ง..........แท้จริงหมดแรง
ซุกซ่อนอ่อนล้าเอาไว้
"กานต์ฑิตา"
๑ ธันวาคม ๒๕๕๔
แล้วเป็นเช่นนี้ได้ไง อ่อนล้าภายใน
ฟังคำนำพาวาที
อาหารจำเจอย่างนี้ ทุกวันยินดี
ไม่เปลี่ยนไม่หามาเติม
หาอื่นดาษดื่นมาเสริม เปลี่ยนนิดจากเดิม
เกินไปหรือไรใจนาง
จริงหรือนี่คือแนวทาง ที่คงจัดวาง
อย่างเช่นวันเก่าเจ้าเคย
ทำดีที่สุดผุดเผย คมคำนำเปรย
ก่อนวันผ่านมาน่าฟัง
แต่เห็นมุมเก่าเจ้าฝัง อยู่เพียงลำพัง
ข้าวเปล่าไข่เจียวหนึ่งจาน
ใครเห็นอนาถขาดขาน ก้มหน้านิ่งนาน
ดุจไร้ใยดีที่เชย
ทุกวันหันมองสาวเอย เหตุใดละเลย
หาทางสร้างสุขปลุกตน.
ฟังคำนำพาวาที
อาหารจำเจอย่างนี้ ทุกวันยินดี
ไม่เปลี่ยนไม่หามาเติม
หาอื่นดาษดื่นมาเสริม เปลี่ยนนิดจากเดิม
เกินไปหรือไรใจนาง
จริงหรือนี่คือแนวทาง ที่คงจัดวาง
อย่างเช่นวันเก่าเจ้าเคย
ทำดีที่สุดผุดเผย คมคำนำเปรย
ก่อนวันผ่านมาน่าฟัง
แต่เห็นมุมเก่าเจ้าฝัง อยู่เพียงลำพัง
ข้าวเปล่าไข่เจียวหนึ่งจาน
ใครเห็นอนาถขาดขาน ก้มหน้านิ่งนาน
ดุจไร้ใยดีที่เชย
ทุกวันหันมองสาวเอย เหตุใดละเลย
หาทางสร้างสุขปลุกตน.
"บ้านริมโขง"
๑ ธันวาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
