ชื่อบทกลอน: น้ำใจ ชะล้างใจ
ผู้แต่ง: ชนิส

หลับตานึก ศึกน้ำ มาย่ำเหยียบ
ทะลุเสียบ รั้วราง ทางเดินหาย
น้ำตาร่วง ห่วงอาวรณ์ บั่นทอนกาย
เด็กตัวน้อย พลอยผู้ใหญ่ วัยชรา

บ้านใหญ่โต โก้กว้าง พรางไม่ไหว
สู้ไม่ได้ ใจบั่น สั่นสองขา
ไม่เหลือแรง หายใจ แม้ลืมตา
กำลังล้า ใจเฉา เศร้าสุดทน

แต่น้ำใจ ไทยทั้งมวล นำหวนคิด
โอชีวิต จิตสาหัส มัวแต่สน
ว่าตัวเรา เดือดร้อนเหลือ เชื่อว่าตน
ต้องเปรอปรน ด้วยความสุข ครุกครุ่นใจ

คนเป็นล้าน ทานน้ำจิต คิดแค่ช่วย
ทั้งจนรวย ช่วยหยิ่บยื่น จนตื่นได้
จากเคยเห็น แก่ตัวเรา ให้สบาย
ทิฏฐิคลาย จากสองบ่า ให้ตาดู

ทุกสองมือ หยิบยื่น ระรื่นจิต
จากเคยทุกข์ ฉุกคิด ไม่อดสู
น้ำใจไทย ยิ่งใหญ่ สอนเป็นครู
จึงเรียนรู้ รับสิ่งดี มีผ่อนคลาย

สามัคคี ทุกเฉดสี มุ่งแต่ให้
ธารหัวใจ หลั่งไหล มาเป็นสาย
ทุกข์ระเหย เชยชมรัก พักใจกาย
ตื้นตันใจ น้ำตาไหล ไม่ลืมคุณ