|
หัวข้อ: ให้สายลมช่วยพัดที เริ่มหัวข้อโดย: angelicecon ที่ 24 พฤศจิกายน 2008, 01:13:PM มองสายลมพัดปลิวในทิวเมฆ ยินเสียงนกโหวกเหวกมาจากไหน จั๊กจั่นเรียงร้อยคล้อยกันไป ท้องฟ้าใสแดดจ้าน่าพิรม มองนกน้อยบินคู่ช่างชู้ชื่น เสียงระรื่นพาใจให้สุขสม เหตุไฉนนกเจ้าไม่เศร้าตรม จึ่งชื่นชมโลกกว้างไม่ห่างกัน แต่ฉันนั่งเดียวดายใต้หมู่เมฆ ยินเสียงการเวกไม่สุขสันต์ เห็นนกเจ้าบินคู่ชู้ชื่นกัน ให้ไหวหวั่นหมองเศร้าแทบเฉาตาย ขอได้ไหมสายลมช่วยพัดโศก วิปโยคภายในใจให้เหือดหาย ให้ฉันเจอรักแท้ไม่เดียวดาย เหมือนนกน้อยที่เรียงราย...........บินคู่กัน หัวข้อ: Re: ให้สายลมช่วยพัดที เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 24 พฤศจิกายน 2008, 03:53:PM สายลม ได้โปรด พัดพา
น้ำตา ออกไป จากฉัน ความเจ็บ ที่เก็บ นานวัน สัมพันธ์ ที่พัง ทลาย สายลม ได้โปรด พัดพา ใจข้า ที่สูญ สลาย ชีวิต อันเหลือ เพียงกาย ให้หาย ไปกับ สายลม *********************** หัวข้อ: Re: ให้สายลมช่วยพัดที เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 24 พฤศจิกายน 2008, 04:42:PM ลมรําเพย เจ้าขา ข้าขอวอน ช่วยพัดพา ความซับซ้อน ที่อ่อนไหว พัดทีเถิด เตลิดลี้ หนีให้ไกล หอบเอาความ ชํ้าใจ ทิ้งเสียที ข้าเหนื่อยนัก จักฝืน อย่างไรเล่า เมื่อความเศร้า ซึมซับ ดับวิถี หากสายลม เมตตา ด้วยปราณี ข้าจักพร้อม ยอมพลี ล้างจิตใจ หัวข้อ: Re: ให้สายลมช่วยพัดที เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 24 พฤศจิกายน 2008, 05:45:PM สายลมจ๋าพัดพามาได้ไหม ล้างจิตใจที่เหงาเศร้าดวงนี้ ให้สดชื่นคืนเก่าเสียสักที อย่าได้มีความช้ำกล้ำอุรา สายลมเอยเคยเห็นเย็นสดชื่น กลับขมขื่นความช้ำน้ำนองหน้า สายลมเอ๋ยพัดความเศร้าอีกสักครา ให้ชีวามีชีวิตเหมือนก่อนเคย |