.jpg)
สร้างรอยยิ้มแต้มพรายเต็มใบหน้า
ความปวดปร่าปิดไว้มิให้เห็น
เกลียดเหลือเกินสายตาคนชาเย็น
แม้ลำเค็ญเพียงไหนซ่อนให้มิด
เมื่อฉันเกิดเป็นหญิงหยิ่งในศักดิ์
แม้เสียหลักช้ำอกสู้ปกปิด
หยาดน้ำตาหยดย้อยเพียงน้อยนิด
ไม่ให้สิทธิ์ไหลอาบทาบแก้มนั้น
ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะผิดพลาด
หวังที่วาดหมดสิทธิ์จะคิดฝัน
เมื่อต้องถูกแอบแฝงแรงกดดัน
ยิ้มสู้มันปลอบปลุกทุกคราครั้ง
จบสิ้นแล้วสัมพันธ์ของวันเก่า
ทุกข์รุมเร้าหัวใจไร้ความหวัง
กับนิยายรักที่ไม่จีรัง
เก็บมันฝังให้สนิทดับพิษรัก
เราก้าวเดินห่างกันวันละก้าว
ใจเหน็บหนาวร้าวระบมเหมือนจมปลัก
ฝืนทิฏฐิไม่แคร์แม้ยากนัก
ก็จำหักรักช้ำด้วยคำลา
เฝ้าแต่เตือนหัวใจให้เข้มแข็ง
ใจต้องแกร่งหนักแน่นดั่งแผ่นผา
วูบหนึ่งหยดน้ำใสไหลจากตา
จึงรู้ว่าใจทะนง ล้มลงแล้ว
--ณัชชา--
ความปวดปร่าปิดไว้มิให้เห็น
เกลียดเหลือเกินสายตาคนชาเย็น
แม้ลำเค็ญเพียงไหนซ่อนให้มิด
เมื่อฉันเกิดเป็นหญิงหยิ่งในศักดิ์
แม้เสียหลักช้ำอกสู้ปกปิด
หยาดน้ำตาหยดย้อยเพียงน้อยนิด
ไม่ให้สิทธิ์ไหลอาบทาบแก้มนั้น
ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะผิดพลาด
หวังที่วาดหมดสิทธิ์จะคิดฝัน
เมื่อต้องถูกแอบแฝงแรงกดดัน
ยิ้มสู้มันปลอบปลุกทุกคราครั้ง
จบสิ้นแล้วสัมพันธ์ของวันเก่า
ทุกข์รุมเร้าหัวใจไร้ความหวัง
กับนิยายรักที่ไม่จีรัง
เก็บมันฝังให้สนิทดับพิษรัก
เราก้าวเดินห่างกันวันละก้าว
ใจเหน็บหนาวร้าวระบมเหมือนจมปลัก
ฝืนทิฏฐิไม่แคร์แม้ยากนัก
ก็จำหักรักช้ำด้วยคำลา
เฝ้าแต่เตือนหัวใจให้เข้มแข็ง
ใจต้องแกร่งหนักแน่นดั่งแผ่นผา
วูบหนึ่งหยดน้ำใสไหลจากตา
จึงรู้ว่าใจทะนง ล้มลงแล้ว
--ณัชชา--
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
