......"ชะรอยบุญ"เคยอุ่นไอในรังน้อย

...วันหนึ่ง.........คล้อยลื่นสู่พื้นผา

...ได้เปลี่ยน...แม่.....จากวิหคนกสกุณา

...เป็นหญิงชรา....ที่ฟูมฟัก..รัก.......เท่าเทียม



.......ลูก"นกกินปลี"ตัวเล็กเท่าปลายนิ้วโป้งที่พลัดตกจากรัง...มีขนตรงอกแค่สองอัน...แต่เสียงดังมาก...ดังจนหมาตัวโตๆอย่าง"โรส"ไม่กล้างับเลยตั้งชื่อให้เค้าค่ะ"ชะรอยบุญ"....ให้เค้าอยู่ในห้องพระต้องป้อนอาหารทุกๆสิบนาที...เหนื่อย...แต่เป็นสุขมากที่วันหนึ่งที่เค้าเริ่มหัดโผ....ตั้งท่าแบบตั้งใจมาก....บินระยะสั้นๆมาเกาะพุง....แล้วก็เป็นความรู้อีกอย่างคือเค้าชอบกินน้ำหวานจากดอกไม้โดยเฉพาะดอกประทัดจีน....ต้นประทัดจีนสามกระถางที่ย้ายถิ่นฐานมาจากกรุงเทพ...เป็นมนต์เรียกนกกินปลีให้มาส่งเสียงร่าเริงให้ได้ยิน...ใกล้ฝั่งทะเลเมืองระยอง...