คนอมตะ ๒๒. สันติพงษ์ มูลฟอง

หนูเป็นเด็กไร้สัญชาติขาดหลายสิทธิ์
มีชีวิตไม่ใช่ไทยใจกังขา
บ้านหนูอยู่ชายขอบรอบพารา
ไร้คุณค่าร่วมแผ่นดินถิ่นเติบโต

มองโรงเรียนมองไปใจละห้อย
ตนต่ำต้อยน้อยโอกาสขาดอักโข
เพื่อนยืนตรงให้ธงชาติมาดโอ้โฮ
หนูเดินโซเข้าโรงงานทำเช้าเย็น

เปรียบกล้าไม้ไร้น้ำดินอุดม
อยู่ในร่มในเงาแห่งทุกข์เข็ญ
ทั้งแสงแดดสายลมฝนกระเซ็น
ไม่เคยเห็นไม่เคยเจอเสมอไป

“แม่สามแลบ” บ้านนี้มีไม้ดัด
อัตคัด “บ้านโพซอ” รอแก้ไข
“บ้านสบเมย” ละเลยควรของเยาว์วัย
ผู้ห่วงใยไม่ปล่อยปละละทิ้งกัน

“สันติพงษ์ มูลฟอง” ของจริงแท้
เขาแน่วแน่แก้ปัญหาล่าสิ่งฝัน
เด็กมีบัตรประจำตัวเป็นสำคัญ
สิ้นปิดกั้นไทยชายขอบคนขอบแดน

วันเด็กปี ๕๑ จึงบังเกิด
ลดละเมิดเด็กหลังฉากลำบากแสน
สง่างามประดุจฝูงยูงรำแพน
ที่เมืองแมน “สาละวิน” อีกถิ่นไทย

ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์

สันติพงศ์ มูลฟอง
   
ชายหนุ่มนักสู้แห่งอำเภอสบเมย แม่ฮ่องสอน เป็นคนหนึ่งที่มองเห็นปัญหาเด็กต่างด้าวถูกใช้แรงงานข้ามวันข้ามคืน เป็นแรงผลักดันให้เขาดำเนินการเพื่อรักษาสิทธิ์และความเท่าเทียมของเด็กไร้สัญชาติอย่างจริงจัง

ในช่วงแรกของการทำงาน เขาพบปัญหามากมายเช่น กฎหมายที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการทำงานบนพื้นที่เชิงเขา ตลอด จนปัญหาจากการขาดข้อมูลความรู้ด้านกฎหมาย ซึ่งเป็นเรื่องละเอียดอ่อนในการดำเนินงาน เขาจึงเดินหน้าศึกษาข้อกฎหมายต่างๆอย่างจริงจัง เช่น พระราชบัญญัติสัญชาติ ระเบียบการศึกษา ควบคู่กับการสร้างเครือข่ายกับภาคีผู้มีอุดมการณ์เดียวกัน จนสามารถจัดตั้ง “ศูนย์พัฒนาเครือข่ายเด็กและชุมชน” เพื่อขยายผลในการทำงานให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
   
เช้าวันที่ ๙ มกราคม ๒๕๕๑ สันติพงษ์และเด็กๆจากหมู่บ้านเก้าแห่ง รวมทั้งบ้านแม่สามแลบ บ้านแม่ดึ๊ บ้านโพซอ และใกล้เคียง จำนวนกว่าสองพันชีวิต ได้มาร่วมพิธีเปิดวันเด็กไร้สัญชาติ ครั้งที่หก บริเวณลานหาดทรายริมแม่น้ำสาละวิน ตัวแทนหมู่บ้านแม่สามแลบร้องเพลงชาติไทยนำ เมื่อร้องจบได้กล่าวว่า “การร้องเพลงชาติในครั้งนี้ร้องโดยบุคคลซึ่งไร้สัญชาติ”