...ดวงอัสดงส่งแสงอันแรงกล้า
ส่องนภาที่มืดมัวกลับสดใส
ส่องไปยังดินแดนที่แสน ไกล
แต่มิอาจส่องใจที่มืดมัว
...จงใช้ธรรมเป็นดังแสงสว่าง
คอยนำทางจิตใจที่มืดสลัว
จงใช้ธรรมขัดจิตที่เมามัว
ที่คอยยั่วมั่วให้เราเดินผิดทาง
...แม้นธรรมดีแค่ไหนไม่เห็นผล
หากใจคนนั้นไม่อาจจะสะสาง
ดับกิเลศที่คอยพาเราอับปาง
ไม่มีทางที่ธรรมจะขัดเกลาใจ

แต่งตอนไปเข้าค่ายพุทธบุตรตอนฟังพระอาจารย์เทศน์ขอรับ