ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

คิดถึงคนเคยรัก
ถึงจะเคยช้ำหนักจากคนๆนี้
คิดถึงเขา ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ใยดี
ยังเฝ้าวอนฟ้าอยู่ทุกที ให้เขามีใจ

คิดถึงเธอที่อยู่ปลายฟ้า
ช่วยส่งความรู้สึกตอบกลับมาบ้างได้ไหม
เฝ้าวอนฟ้าฝากถามดาวอยู่ร่ำไป
ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ ว่าเขาหมดเยื่อใย ไม่รู้จักจำ

ฟากฟ้าทางนี้มีแต่ความเหงา
เธอรู้หรือเปล่าจากที่ตรงนั้น
ยังคิดถึงเธอทุกคืนวัน
ถึงแม้เราจากกันแล้วก็ตาม

ฉันไม่มีคำพูดคำไหน
ที่แทนคำจากหัวใจที่วาบหวาม
ท้องฟ้าที่นี่ทุกวันไม่เคยงดงาม
ถึงแม้จะเป็นสีครามสดใสเพียงใด

คนรักเก่า
ฉันคงต้องเรียกเขาว่าอย่างนั้น
เป็นเพราะว่าเราจบกัน
เนิ่นนานจนฉันเกือบหายดี

ยังคงระลึกถึงเสมอ
กับสิ่งที่เธอทำไว้กับใจดวงนี้
แต่ไม่ได้เก็บไปคิดอะไรแล้วคนดี
ไม่มีอะไรที่ค้างคาใจกัน

อย่าระแวงอะไรเลย
เธอเองก็เคยรู้นิสัยฉัน
ให้ไปตามแก้แค้น-อาฆาตใคร อย่ากลัวกัน
วางใจได้...คนอย่างฉัน...
...ไม่มีทางไปราวีใครคนนั้น ให้เสียมือ...

คิดถึงเธอ...เสมอมา...ว่ารักกัน
คิดถึงวัน...ใกล้ชิดกัน...วันผันผ่าน
จะดีร้าย...ก็กลายผ่าน...เนิ่นนานกาล
ยังแผ่ซ่าน...ผ่านหัวใจ...เคยให้กัน

ยังคิดถึงคนรักเก่า......
เลยนั่งเหงาอยู่อย่างนี้
จดจำทุกภาพเวลาดีๆ
ที่เราเคยมี......ร่วมกัน

เหลือบมองแหวนวงเก่า
ยิ่งคิดยิ่งเศร้า......รู้ไหม
ทำไมนะ....ยังคิดถึงเธออยู่ร่ำไป
นานเท่าไร.....ก็ไม่อาจลืมเรื่องของเรา

เธอเคย ให้สัญญา
หากว่าเวลา เปลี่ยนผัน
จะไม่มีแม้สักวัน
ที่เธอจะหมดรักฉัน ... ไม่มี

ถึงวันที่ รักลา
เธอสัญญา ว่าตราบนี้
จะมีกัน ทุกนาที
สักสิบปี ก็มั่นคง

ผ่านไป ไม่กี่นาน
เรื่องวันวาน เธอลืมหลง
แม้คำมั่น ยังลืมลง
บอกตามตรง หมดศรัทธา...

รักใคร ไม่ได้อีก
แล้วที่หลีก ที่หลบหน้า
วันที่ พาเขามา
แล้วไหนล่ะที่บอกว่า...จะไม่รักใคร