ยังเตือนตาอุราตรึงคะนึงฝัน
ทุกส่วนสรรพ์นั้นงามงดจรดผม
คิ้วคอคางปรางเกศสองเนตรคม
เหมือนลอยลมสมสง่าฟ้าสู่ดิน
เพียงแย้มยิ้มปิ้มว่าจะพร่าผลาญ
จิตวิญญาณลาญรอนอาทรถวิล
เคลื่อนสลายย้ายแยกแตกพังภินท์
เหมือนชีวินบินล่องท่องตรึงศ์ตรัย
พิศวาสพิลาสลักษณ์รูปนักหนา
จนเกินกว่าหัตถานั้นจะสรรค์ไหว
อยากเก็บภาพทราบซับไว้กับใจ
มิให้ใครไหนอื่นมาชื่นชม
ภาพเขียนร้างค้างคายามมาเห็น
ซ่อนแสงเพ็ญเด่นงามความสวยสม
ให้เพียงเราเท่านั้นพลันรื่นรมย์
ดั่งดอมดมฉมหอมรายล้อมทรวง...
" บูรพ์ "
คำระรินยินยลประพนธ์ถ้อย
งามหยดย้อยกวินท์ดั่งศิลป์สรวง
กว่าภาพเขียนใดใดในทั้งปวง
ที่โชติช่วงเรืองจรัสชัชวาล
ในภาพเขียนวับวามว่างามเกศ
ดั่งงามเนตรงามองค์ธำรงหวาน
นัยน์ตาคมก้มมองเชยผ่องมาน
ดุจดวงกาญจน์ตราตรึงยิ่งซึ้งใจ
สรรอักษรเรียงร้อยถ้อยงามล้ำ
พาดื่มด่ำกว่าภาพเห็นเป็นไหนไหน
เพียงประพนธ์สัมผัสล้ำฉ่ำฤทัย
งามยิ่งกว่าภาพใดในสกล
จึ่งวาดคำเขียนกลอนมาก่อนภาพ
ด้วยซึ้งซาบกวีไซร้ในทุกหน
หากภาพใดเขียนค้างกลางใจดล
นั่นเพราะยลยินคำก็ฉ่ำใจ
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
