"เราก็ชาย...ยอมแพ้...ก็แย่แล้ว" 

ผมนั่งแกร่ว...มองผกาย...ที่ปลายหาว
กระพริบพราว...แข่งขัน...ประชันแสง
ปลุกฤดี...ที่เหี่ยว...ไร้เรี่ยวแรง
ให้พร้อมแย่ง...ยื้อพธู...มาคู่เคียง
..........................................

ประสบสาว...สวยท้น...ล้นเสน่ห์
หุ่นก็เก๋...พูดก็เพราะ...เสนาะเสียง
ทั้งกล้ามใหญ่...กล้ามน้อย...คอยมองเมียง
อยากคว้าเนียง...เป็นแฟน...ควงแขนกัน

ผมเพียงชาย...เดินดิน...กินข้าวเหนียว
ที่คิดเกี่ยว...ดอกฟ้า...ผกาสวรรค์
ทุกค่ำเช้า...วนเวียน...เพียรจำนรรค์
จีบจอมขวัญ...โฉมพิลาศ...สะอาดองค์

แต่วันนี้...ดวงแด...ท้อแท้นัก
เฉกต้นสัก...ขาดน้ำ...ลำเลียงส่ง
ทั้งกิ่งก้าน...ใบเขียว...พลันเหี่ยวลง
จะปลิดปลง...ร่อมร่อ...รอวันตาย

ครั้นได้แล...หมู่ดาว...พราวบนฟ้า
เกิดแรงบ้า...ฮึกเหิม...เพิ่มขึ้นหลาย
ดาวใหญ่น้อย...ต่างแข่ง...แสงประกาย
เราก็ชาย...ยอมแพ้...ก็แย่แล้ว

จึงมิควร...ท้อใจ...เช่นไก่เหงา
ถึงเรือเรา...อยู่ปลาย...ถึงท้ายแถว
ต้องมานะ...บากบั่น...มุ่งมั่นแจว
เผื่อน้องแก้ว...จักสน...คนมีไฟ

หากว่าเรา...ทำดี...ถึงที่สุด
ถึงอกคุด...ก็ยอม...น้อมรับได้
ปราศจาก...สิ่งค้าง...กลางหทัย
มีแรงเสาะ...สาววิไล...คนใหม่แทน

ศรีเปรื่อง
๒๘ มิ.ย. ๒๕๕๖