เหมือนถูกตบหน้าหันไม่ทันหลบ
จนเซซบพื้นว่างที่กลางห้อง
ตระหนกตื่นตาค้างไม่วางมอง
ตาทั้งสองจ้องจับกับจอคอม
ข้อความตรงส่งมาตาสว่าง
สมองคว้างค้างเติ่งเกิดเพลิงย่อม
ใจแทบหลุดหยุดเต้นเช่นถูกล้อม
ให้สมยอมจำนนบนความจริง
เพียงล้อเล่นพูดไปโดยไม่คิด
เข้าใจผิดเธอบอกหลอกทุกสิ่ง
ถ้อยคำมอบตอบให้ไม่อ้างอิง
ด้วยเกลือกกลิ้งพิษยามาทั้งปวง
เป็นรางวัลให้ฉันในวันนี้
เป็นสิ่งที่ให้ฉันตื่นฝันห้วง
เป็นรางวัลให้ฉันวันหลอกลวง
เป็นสิ่งที่ใหญ่หลวงทรวงแหลกร้าว
ความจริงใจจากฉันมันไม่ซึ้ง
ความคิดถึงส่งไปให้ความหนาว
เธอเสแสร้งแกล้งอุ่นคล้ายทุนยาว
ให้ฉันก้าวเดินร่วมรวมกมล
เหมือนถูกตบหน้าหันไม่ทันรู้
น้ำตาพรูพร่างพรายพร้อมสายฝน
ขยับกายแอบมุมจากกลุ่มคน
ด้วยสุดทนกลั้นฝืนสะอื้นโฮ.
"Kanthita"
21 ต.ค.2553
