ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
หลบเก่งจังนะ
คารมคมคาย มิใช่เล่น
ทะเล้นเจรจา มาที่หนึ่ง
ล่องหนหายตัว มัวตะลึง
ลึกซึ้งแฝงกาย ในกวี
ตามหาเท่าไหร่ ก็ไม่พบ
ชอบหลบแอบไว้ ไม่เลือกที่
เดี๋ยวขุ่นเดี๋ยวใส ไม่พอดี
หลบลี้หนีหาย ไม่ทายทัก
มารอมาเรียง มาเคียงข้าง
ยามว่างเหมือนผู้ ไม่รู้จัก
วิ่งรี่หนีไป แสนไกลนัก
ยากจักตามไป ให้พบเจอ
ตั้งใจพบนาม ตามประกบ
ยังหลบขุ่นข้อง ต้องมองเหม่อ
วิ่งโร่หาไป ก็ให้เพ้อ
ละเมอมองหา จะบ้าตาย
เห็นโน่นไวไว อยู่ไกลลิบ
กระซิบใครใคร ให้มองหมาย
จะคว้าจะไขว่ มาเคียงกาย
สุดท้ายหายหน้า ไม่มามอง
ยามหาก็มา หายห่างเหิน
ยามเมินไยเจ้า เฝ้าสนอง
เล่นตัวลึกล้ำ ทำลำพอง
จองหองจริงนะ เจ้า...ความรัก !
รการตติ
ยังรอ รออยู่ มิรู้หลบ
ใคร่พบ สบตา พาประจักษ์
ไม่เห็น มาเกย ชื่นเชยทัก
ท้อนัก คำคน เทียวบ่นไป
เพราะเธอ ไม่มี ทีท่าเผย
ล่วงเลย เปรยคำ ช้ำไฉน
รักหลบ หลบรัก ชักยังไง
แล้วใคร ห่างหาย คลับคล้ายลา
มาบ่นมาพ้อ ว่าท้อนัก
ตามทัก ถักทอ รอห่วงหา
จริงหรือ ถือถ้อย ร้อยมายา
วาจา ปาก-ใจ ไยผิดทาง
เพราะเธอ ซ่อนรัก ฝากที่อื่น
หยิบยื่น รักลา เมื่อฟ้าสาง
แจกจ่าย หลบเร้น เล่นอำพาง
รักวาง เรียงราย มากมายมี
มาบอก รักหลบ ไม่พบเห็น
ทำเป็น อ่อนล้า ว่ารักหนี
แท้เธอ ซ่อนใจ หลายสตรี
ทำที เศร้าตรม ระทมทรวง
เพราะเธอ มากเล่ห์ เที่ยวเทถ่าย
เมื่อหน่าย กลายหัน มิพลันหวง
มอบไว้ ให้เห็น เช่นใจกลวง
เธอลวง ระกำ" ด้วยความรัก"...
"สุนันยา"
ใคร่พบ สบตา พาประจักษ์
ไม่เห็น มาเกย ชื่นเชยทัก
ท้อนัก คำคน เทียวบ่นไป
เพราะเธอ ไม่มี ทีท่าเผย
ล่วงเลย เปรยคำ ช้ำไฉน
รักหลบ หลบรัก ชักยังไง
แล้วใคร ห่างหาย คลับคล้ายลา
มาบ่นมาพ้อ ว่าท้อนัก
ตามทัก ถักทอ รอห่วงหา
จริงหรือ ถือถ้อย ร้อยมายา
วาจา ปาก-ใจ ไยผิดทาง
เพราะเธอ ซ่อนรัก ฝากที่อื่น
หยิบยื่น รักลา เมื่อฟ้าสาง
แจกจ่าย หลบเร้น เล่นอำพาง
รักวาง เรียงราย มากมายมี
มาบอก รักหลบ ไม่พบเห็น
ทำเป็น อ่อนล้า ว่ารักหนี
แท้เธอ ซ่อนใจ หลายสตรี
ทำที เศร้าตรม ระทมทรวง
เพราะเธอ มากเล่ห์ เที่ยวเทถ่าย
เมื่อหน่าย กลายหัน มิพลันหวง
มอบไว้ ให้เห็น เช่นใจกลวง
เธอลวง ระกำ" ด้วยความรัก"...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
