มังกรดิน มาแล้วววว ! วันนี้กลับมาพร้อมพาเที่ยว จ.นครปฐม
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
15 พฤษภาคม 2024, 05:03:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: มังกรดิน มาแล้วววว ! วันนี้กลับมาพร้อมพาเที่ยว จ.นครปฐม  (อ่าน 1805 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
23 กันยายน 2012, 02:03:PM
มังกรดิน
LV1 เด็กน้อยอ่านกลอน
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 1
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 2



« เมื่อ: 23 กันยายน 2012, 02:03:PM »
ชุมชนชุมชน


** บทความนี้อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ต่อได้ แต่กรุณาให้ที่มา และห้ามใช้เพื่อการค้า
ใจเขาใจเราโปรดให้เกียรติผู้สร้างผลงานด้วยนะคะ :) **
 
สวัสดีค่ะทุกท่าน
วันนี้กลับมาเยี่ยมบอร์ดอีกครั้ง
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปเที่ยว จ.นครปฐมค่ะ
เราเลยอยากนำภาพสวยๆ จากการไปครั้งนี้มาแชร์กัน
 
ก่อนอื่นอยากเตือนว่า หัวข้อนี้โหลดโหด(นิดหน่อย) เพราะเป็นรูปภาพทั้งหมด
แต่ครั้งนี้ทำให้ดูมีสีสันมากขึ้น สดขึ้น จะได้ไม่น่าเบื่อ :D
 
พร้อมแล้วก็เริ่มเล้ยยยย!!
 
























หมดแล้วจ้าาาาา  !!!
ของจริงมีให้ชมเยอะกว่านี้แน่นอน นี่เรียกว่าน้ำจิ้มๆ อยากให้ไปดูกันมากๆ
มีโอกาสลองแวะไปกันนะคะ

มีอะรติชมแลกเปลี่ยนกันได้เลยยยย :)
 
** บทความนี้อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ต่อได้ แต่กรุณาให้ที่มา และห้ามใช้เพื่อการค้า
ใจเขาใจเราโปรดให้เกียรติผู้สร้างผลงานด้วยนะคะ :) **
http://animationista.exteen.com/

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บัณฑิตเมืองสิงห์, รพีกาญจน์, อริญชย์, ดาว อาชาไนย, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
25 กันยายน 2012, 07:50:AM
toshare
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 303
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2,363



« ตอบ #1 เมื่อ: 25 กันยายน 2012, 07:50:AM »
ชุมชนชุมชน

* มังกรดินเด่นฟ้า...........ข้าฯ ชม
แปลกแหวกให้รื่นรมย์.......ภาพเร้า
จงเจ้ามุ่งคงคม...............อาวุธ
เสริมส่งสุขผู้เศร้า............สร่างสิ้นทุกข์สลาย

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ค.คนธรรพ์, ดาว อาชาไนย, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
25 กันยายน 2012, 11:33:AM
ดาว อาชาไนย
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 394
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,472



poem.archanai?fref=ts
« ตอบ #2 เมื่อ: 25 กันยายน 2012, 11:33:AM »
ชุมชนชุมชน

ขอนำบรรยากาศของพระปฐมเจดีย์สมัยรัชกาลที่ ๔ ซึ่งขุนพิสนท์สังฆกิจ (บัว) กวีที่ทรงโปรดปราน
เขียนนิราศไว้  (ขุนพิสนท์สังฆกิจ  มีผลงานบรรยายภาพรามเกียรติ์ที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม
หลายห้องรวม ๑๑๒ บท) นิราศนี้ไม่เคยเผยแพร่ที่ใด เป็นต้อนฉบับเขียนด้วยลายมือ  ขึ้นต้นนิราศว่า
                                                                                                                                                                 ประทุมทำคำนิราสวาทหวัง
                                          สำเนาความตามจริงสิ่งสัจจัง
                                          ด้วยเกิดกังวลในฤทัยกรอง

                                          จะใคร่ไปนมัสการพระปฐม
                                          โดยนิยมยินดีไม่มีหมอง
                                          จะได้ชมพระเจดีย์ที่จำลอง
                                          ทั้งลำคลองขุดใหม่ที่ใคลคลา

                                          ในคำลือว่าซื่อดังกล้องส่อง
                                          ทั้งบ้านช่องศาลาพักก็นักหนา
                                          ไปดูเล่นเสียให้เห็นประจักษ์ตา
                                          มิใช่ว่ายากบ้างหนทางไป

ได้บรรยายภาพระปฐมเจดีย์สมัยนั้นว่า

                                           ที่ฐานล่างข้างพื้นตะวันออก
                                           ก็เป็นเขาเง้างอกคีรีศรี
                                           พิลึกล้ำถ้ำท่านทีมี
                                           พระเจดีย์ยอดเขาลำเนาเนิน

                                           รุกขชาติดาษดาต้นหญ้างอก
                                           ขึ้นตามซอกหินหักตะพักเผิน
                                           ย้อยระย้าน่ายลพิกลเกิน
                                           มีโขดเขินสิงขรชะง่อนง้น

                                           ต้นลั่นทมปมปุมปีบประดู่
                                           กุ่มตะกูพิกุลขนุนขนัน
                                           ทั้งแจงจิกจันทน์จวงมะม่วงมัน
                                           สารพันรุกขชาติดาษดา

                                           แล้วปั้นเป็นรูปเรื่องมหาชาติ
                                           ช่างฉลาดทำทีดีนักหนา
                                           เป็นบ้านเมืองปรากฎรจนา
                                           เรื่องนราอิศวเรศเวสสันดร

ขณะที่ไปชมนั้นเป็นเวลาที่กำลังทำเจดีย์ครอบองค์เดิม ประชาชนช่วยกันขนอิฐทำเจดีย์ครอบองค์เดิม
                                                                                                                                                                   ขึ้นเดินวนบนสะพานกระดานเรียบ
                                            สองแผ่นเทียบเสาปักสูงอักโข
                                            เอาไม้กั้นแถวนอกเหมือนคอกโค
                                            ไม่เย้โย้โยกยักเลยสักนิด

                                            ถึงลมนักจักกระโชกไม่โยกไหว
                                            สำหรับให้ฝูงชนเดินขนอิฐ
                                            อันสะพานเช่นนี้มีทุกทิศ
                                            เขาขนอิฐฉุกละหุกทุกสะพาน

                                           พี่บังเกิดเลื่อมใสขึ้นในจิต
                                           ชวนนายอ้นขนอิฐตั้งแต่ฐาน
                                           ใส่บ่าแบกเดินวนบนสะพาน
                                           เป็นชานานยังไม่ถึงที่กึ่งทาง

                                           โดยศรัทธามานะมิละลด
                                           จนเหงื่อไคลไหลหยดทุกฝีย่าง
                                           เต็มเหน็ดเหนื่อยเมื่อยนักหยุดพักพลาง
                                           พอเบาบางแล้วก็แบกตะบันไป

                                           กระทั่งถึงนพศูลที่พูนเพิ่ม
                                           เอาอิฐสอก่อเสริมสวมขึ้นใหม่
                                           ทำเป็นโพรงโล่งล้อมอ้อมองค์ใน
                                           แต่องค์ใหม่ทำทีเจดีย์มอญ

                                           อันองค์เก่าทำอย่างพระปรางค์สยาม
                                           ตระหง่านงามสูงยิ่งกว่าสิงขร
                                           องค์สวมใหม่ใหญ่กว่าเห็นถาวร
                                           นรินทรเธอพระราชทานทำ

                                           แต่ก่อสวมท่วมถึงกลีบขนุน
                                           ประชาชนชุลมุนวันยังค่ำ
                                           บ้างบูชาเทียนธูปบ้างลูบคลำ
                                           บ้างช่วยทำปูนสอช่วยก่อการ

                                                 ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐

                                           เห็นกุฏีหลังเดียวดูเปลี่ยวเหลือ
                                           น่ากลัวเสือครึมครึกให้นึกขาม
                                           ประชาชนที่ไปไหว้พระงาม
                                           นั่งอยู่ตามพงพุ่มเป็นกลุ่มกัน

                                           พี่ขึ้นบนเขาโขดถึงโบสถ์น้อย
                                           ค่อยแช่มช้อยชื่นชวนกันสรวลสันต์
                                           ศิโรราบกราบนบอภิวันท์
                                           ถวายพรรณบุปผาบูชาชม

                                           อันพระงามนี้ก็งามทั้งนามรูป
                                           ไม่ผอมซูบทรวดทรงก็สวยสม
                                           งามทุกสิ่งพริ้งพร้อมดูกล่อมกลม
                                           เห็นก็สมกับพระนามช่างงามจริง
                               
                                     

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ค.คนธรรพ์, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, อริญชย์

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

เสี้ยวอารมณ์จากใจใครคนหนึ่ง
คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย
แค่มีใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย
ก็สมหมายใครคนหนึ่งซึ่งรักกลอน
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s