ไม่เสียดายวันเก่าเท่าวันนี้
เราเสียทีพลาดท่าให้ตาหวาน
เคยครองตนโสดแท้มาแต่นาน
เพียงเขาผ่านมาถามก็หวามใจ

เฝ้าตรึกตรองเหตุผลอย่างคนเก่า
คนอย่างเราไม่เคยเลยหวั่นไหว
เพิ่งพบเขาครั้งแรกก็แปลกไป
เหมือนมีไฟร้อนรุ่มเข้าสุมทรวง

นี่ใช่ไหมความรักประจักษ์แล้ว
ถึงเคยแน่วแน่ใจไม่ติดบ่วง
เจอเข้าจริงอ่อนข้อหงอทั้งปวง
โดนสอยร่วงน็อกเอ้าท์ให้เขานับ

นึกเสียดายวันนี้วันที่เผลอ
ครั้งแรกเจอก็รู้กู่ไม่กลับ
ตายน้ำตื้นตั้งแต่แค่ยิ้มรับ-
เขากระชับพื้นที่โจมตีใจ.