Re: รุ้งหาย...ดอกไม้ยังบาน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
15 พฤษภาคม 2024, 04:34:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: รุ้งหาย...ดอกไม้ยังบาน  (อ่าน 3622 ครั้ง)
พิมพ์วาส
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 422
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 806


Pretending is the beginning of changes.


« เมื่อ: 25 สิงหาคม 2012, 08:47:PM »

ปากกาหมึกเทาสีขุ่นขุ่น
ใบหน้าเรียวมุ่นสองคิ้วหยัก
ลงมืดวาดรูปด้วยใจรัก
ดวงพักตร์แต้มยิ้มช่างอิ่มเอม

เธอวาด'รุ้งงาม'ทาบทามฟ้า
หลังฝนเริ่มซาเกาะดอกเขม
วิคผกผินบินปรีดิ์เปรม
เกษมล้นชุ่มชอุ่มใจ

เธอยิ้มมองดูภาพสีสวย
ใบหน้าแต้มด้วยยิ้มสดใส
ก่อนละทิ้งภาพที่ฉาบไป
ส่งให้ใครใครได้ชื่นชม

ตัวเธอ 'สร้างสรรค์' งานด้วยฝัน
ตัวฉัน 'สรรสร้าง' ร่างงานสม
เธอ-ฉัน เราสองมองโลกกลม
ทุกอย่างที่ห่มคือ...สุขใจ


You are the inspiration.
แบบว่าเกิดแรงบันดาลใจจากกระทู้คุณงายแล้วก็คิดถึงงานใครคนหนึ่ง

      สาวน้อยเซย์ ฮาโหล


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ชลนา ทิชากร, Music, ไร้นวล^^, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, สุวรรณ, บูรพาท่าพระจันทร์, ส.เชื้อจันทร์

ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26 สิงหาคม 2012, 08:17:AM โดย พิมพ์วาส » บันทึกการเข้า

ความผกผันของเวลา  เฉือนเจตนาของอารมณ์

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s